ΗΛΙΑΣ ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΣΚΑΡΟΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

Σαν να ήταν χθες.............. Πέρασαν δέκα (10) ολόκληρα χρόνια που έφυγε από κοντά μας ο Ηλίας Αντωνάκης (27-9-2002) που διασκέδασε μια ολόκληρη γενιά με το βιολί του. Ήταν αυτοδίδακτος . Γεννήθηκε στις Πηγές Άρτας , από μικρός έμεινε ορφανός από πατέρα κι έπρεπε να βοηθήσει την πολυμελή οικογένειά του. Ξεκίνησε την καριέρα του επαγγελματικά στα δεκατέσσερά του χρόνια. Ξεδίπλωσε το ταλέντο του μικρό παιδί στις όχθες του Αχελώου που πρώτος γεύτηκε τα ακούσματά του κι ευχαριστήθηκε τόσο που όταν πληροφορήθηκε το θάνατό του κατέβασε και φούσκωσε τα νερά του,σαν ένδειξη θλίψης απέραντης και τα πέρασε πάνω απ τη γέφυρα σα ν' άθελε να τον δει για τελευταία φορά την ώρα που πέρναγε για την ύστατη κατοικία του. Από νωρίς έδειξε κλήση στη μουσική συνεργάστηκε επί τέσσερις τουλάχιστον δεκαετίες με καλλιτέχνες όπως ο Αλέκος Τσιαμπάς , ο Γιώργος Κουλτούκης , ο Ανδρέας Φώτος , ο Γιώργος Πριόβολος , ο Χρήστος Μαζαράκος , ο Κώστας Στούκας . Μ' αυτούς όργωσε κυριολεκτικά τις περιοχές των Αγράφων της Ευρυτανίας και της Άρτας τις περισσότερες φορές με τα πόδια. Στη συνέχεια το 1972 οι ανάγκες της οικογένειας τον ανάγκασαν να μετακινηθεί στην Αθήνα αφήνοντας την γενέτειρα μόνο για τα καλοκαίρια. Εργάστηκε σε διάφορα χειμερινά κέντρα όπως τη "Φαντασία" του Βαγγέλη Σούκα, το "Σούλι" , την "Γκόλφω", την "Τζαβέλαινα" , την "Ελληνική Γωνιά" ,τον "Κένταυρο", την "Τρίτη Βάρδια ",την "Γαλήνη," το" ΚΡΙ-ΚΡΙ ' και τέλος στο "Τζάκι". Τελευταία του εμφάνιση ήταν στο πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής στις Πηγές Άρτας 26 Ιουλίου του 2002 δυο μήνες πριν το μεγάλο ταξίδι του . Συνεργάστηκε όλα αυτά τα χρόνια με τους μεγαλύτερους για την εποχή εκείνη μουσικούς και τραγουδιστές και ήταν σε όλους αγαπητός. Αν μας βλέπει από εκεί ψηλά που βρίσκεται να ξέρει ότι εμείς θα τον θυμόμαστε για πάντα ως Άνθρωπο και ως Καλλιτέχνη.

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΕΙΑ 2012 (22 Ιουλίου Σκουληκαριά) Βίντεο

Σχόλιο από Ραδοβύζι Άρτας....Η κορυφαία εκδήλωση του Δήμου Γ.Καραϊσκάκη διοργανώθηκε και φέτος στη γενέτειρα του ήρωα τη Σκουληκαριά.Επειδή η ΝΕΤ ήταν στην περιοχή αλλά απασχολημένη σε "άλλη εκδήλωση με θέμα την ανάπτυξη (προέχει η ανάπτυξη) ας βολευτούμε με τα ...όποιας ποιότητας Βίντεο του "ΡΑΔΟΒΥΖΙ ΑΡΤΑΣ"
Πηγή: http://radovizi-artas.blogspot.gr/2012/09/2012-22.html

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Αφιέρωμα στα πέτρινα περάσματα του Αχελώου

ΠΕΜΠΤΗ 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ,  ώρα 20:30     Βρουβιανά
Λαογραφική & Πολιτιστική Εκδήλωση
«Αφιέρωμα στα πέτρινα περάσματα του Αχελώου »
■ Ομιλία από τον Γεώργιο Υφαντή, Καθηγητή Γυμνασίου Νεάπολης, με θέμα «Τα Πέτρινα Γεφύρια στην Παράδοση »
■ Δημοτικό Τραγούδι
■ Καταγραφή της παραδοσιακής μας μουσικής
■ Παραδοσιακοί χοροί από χορευτικούς ομίλους
■ Έκθεση φωτογραφικού υλικού

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

1ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ: «Επιστροφή στις ρίζες μας και αναβίωση της παράδοσής μας»

Στις 22 και 23 Ιουνίου 2012 (πρίν από το καθιερωμένο γλέντι του Πανελληνίου Ανταμώματος) θα διεξαχθεί το πρώτο Παγκόσμιο Αντάμωμα Σαρακατσάνικης Νεολαίας, από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Σαρακατσαναίων ,στα πλαίσια του 32^ου Πανελληνίου Ανταμώματος Σαρακατσάνων.

 Το διήμερο αυτό Αντάμωμα θα πραγματοποιηθεί στα Περτουλιώτικα λιβάδια και θα περιλαμβάνει εκδηλώσεις που ως στόχο θα έχουν τη γνωριμία της Σαρακατσάνικης Νεολαίας με στοιχεία της παράδοσής της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, στο φυσικό χώρο των προγόνων της. Επιπλέον, θα δοθεί η ευκαιρία στη νέα γενι ά των Σαρακατσαναίων απ’ όλο τον κόσμο, όπου υπάρχουν Σαρακατσαναίοι, να γνωριστούν μεταξύ τους, να ανταλλάξουν απόψεις και να διασκεδάσουν παραδοσιακά, σ’ ένα γλέντι αποκλειστικά και μόνο με νέους Σαρακατσάνους καλλιτέχνες (τραγουδιστές και μουσικούς).

Τηλ. επικοινωνίας:  Χρήστος  Βασιλούδης 6945792596 (Γεν. Γραμματέας Δ.Σ.  Π.Ο.Σ.Σ.)

                           Σπύρος Νάστος 6948489677 (Μέλος Δ.Σ.  Π.Ο.Σ.Σ.)

                            Ειρήνη Καρατάσιου 6978544394 (Συντονίστρια της Επιτροπής Νεολαίας της Π.Ο.Σ.Σ.)

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Διαδικασία παρασκευής τσίπουρου (video)

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΤΣΙΠΟΥΡΟΥ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΑΚΤHΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟY ΠΡΑΤΑΡΑΚΗ

Το τσίπουρο έχει μακρά παράδοση που χάνεται στα βάθη της ιστορίας της Μεσογείου. Μολονότι σε όλες σχεδόν τις χώρες της κάθε χρόνο έπιναν ένα άχρωμο απόσταγμα σταφυλιών, στην Ελλάδα λέγεται ότι η παραγωγή τσίπουρου άρχισε κάπου στον 14ο αιώνα στο Άγιο Όρος από τους μοναχούς οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν κυρίως για κέρασμα προς τους επισκέπτες τους. Οι ομοιότητες του ελληνικού τσίπουρου με το αράκ του Λιβάνου, την γκράπα της Ιταλίας, το ρακί της Τουρκίας, είναι σημαντικές, με μικρές μόνο διαφορές ως προς το τελετουργικό χρήσης και τη συνοδεία του. Στην Ελλάδα «τσίπουρο» ονομάζεται το απόσταγμα στεμφύλων που παράγεται σε πολλές περιοχές της χώρας, αλλά με μεγαλύτερες εστίες παραγωγής τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία, τη Ήπειρο και την Κρήτη όπου λέγεται και τσικουδιά ή ρακή. Στη Μακεδονία και στη Θεσσαλία συνηθίζουν να προσθέτουν στην απόσταξη του τσίπουρου γλυκάνισο και να το απολαμβάνουν κυρίως έτσι, ενώ στην Κρήτη και την Ήπειρο η παράδοση «απαγορεύει» τη χρήση γλυκάνισου. Στις σπάνιες περιπτώσεις που παρά τα ειωθότα στη Μακεδονία αποστάζουν χωρίς χρήση γλυκάνισου και αρωματικών, το απόσταγμα λέγεται «γράπα» (όχι «γκράπα»). Από παράδοση που κράτησε μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα, η απόσταξη και η παραγωγή τσίπουρου γινόταν σε οικιακό χωρικό επίπεδο, σε άμβυκες (καζάνια), που υπήρχαν σε μεγάλο αριθμό σε κάθε νομό και απέσταζαν για λογαριασμό πολλών ανθρώπων που δεν ήταν κατ' ανάγκη αμπελουργοί. Αυτό το τσίπουρο, του οποίου η παραγωγή και η απόλαυση αποτελεί ακόμα μέρος των πολιτιστικών δρώμενων κάθε περιοχής, δεν επιτρεπόταν να κυκλοφορήσει ή να πουληθεί εκτός του νομού παραγωγής του. Η απελευθέρωση της πώλησης ήρθε μόλις τα τελευταία χρόνια, την ίδια περίοδο που άρχισε και η συστηματική και απόλυτα ελεγχόμενη παραγωγή τσίπουρου από μεγάλες επιχειρήσεις. Πρώτη ύλη για την παραγωγή αποστάγματος είναι τα στέμφυλα, δηλαδή η μάζα που απομένει από την πίεση του σταφυλοπολτού για την παραγωγή κρασιού. Τσίπουρο μπορεί να παραχθεί από στέμφυλα που προέρχονται και από λευκές, και από ερυθρές ποικιλίες σταφυλιού. Για να γίνει η απόσταξη, πρέπει απαραιτήτως τα στέμφυλα να μην έχουν αποστραγγιστεί τελείως και να έχουν υποστεί (ακόμα και τα λευκά) αλκοολική ζύμωση. Τέλος, τα στέμφυλα που θα χρησιμοποιηθούν για την απόσταξη θα πρέπει να είναι φρέσκα και σε άριστη κατάσταση υγείας.

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Τα «παλιοσπόρια»

Στην περιοχή μας κατά τον εορτασμό της Παναγίας την 21η Νοεμβρίου υπάρχει το έθιμο κατά το οποίο βράζουμε τα «παλιοσπόρια».

Αυτό το όνομα το πήρε το έθιμο γιατί είναι ο εορτασμός της Παναγίας της Παλιοσπορίτισσας, τουλάχιστον για την περιοχή μας.

Τα «παλιοσπόρια» είναι ουσιαστικά η σύντμηση των λέξεων "πολλά + σπόρια". Κατά τις παλιότερες εποχές η άνθρωποι έβραζαν μαζί όλα τα όσπρια (σπόρια) τη εποχής όπως ρεβίθια, κουκιά κ.λ.π. για να πάει καλά η χρονιά.

Σιγά, σιγά αυτό άλλαξε και σήμερα οι νοικοκυρές βράζουν σιτάρι και άσπρο καλαμπόκι, τα οποία τρώγονται συνοδευμένα με ζάχαρη και κανέλα.

Ένας άλλος τρόπος είναι το βράσιμο των δημητριακών με ζάχαρη, κανέλα και καρύδια ούτως ώστε να γίνει σαν σούπα.

Πηγή: http://www.kolomodia.com/2011/11/blog-post_23.html

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

"ΣΕΛΤΣΟ ΤΟ ΑΓNΩΣΤΟ ΖΑΛΟΓΓΟ". Αύριο στην ERT WORLD

Παρακολουθείστε την Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011 στις 16:00 στην ERT WORLD το ντοκιμαντέρ "ΣΕΛΤΣΟ ΤΟ ΑΓNΩΣΤΟ ΖΑΛΟΓΓΟ". Μέσω της NOVA ή στο Link:

http://www.ert.gr/webtv/index.php/web-tv-live/ert-world-live.html

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Γλώσσα και ιδιωματισμοί των Ευρυτάνων

Mέσα στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας και σαν ένα από τα κύρια στοιχεία της πνευματικής αναγέννησης, του διαφωτισμού και της ανάπτυξης εθνικής συνείδησης είναι η διαμόρφωση της νεοελληνικής γλώσσας. Αντίθετα προς ο λαός διαμόρφωνε τη δική του νεοελληνική γλώσσα.

Η γλώσσα του λαού της Ευρυτανίας είναι σήμερα γνήσια, καθαρή νεοελληνική δημοτική, με πλούσιο λεξιλόγιο, που υπακούει στην πανελλήνια καθιερωμένη γραμματική και το συντακτικό της δεν παρουσιάζει μεγάλες διαφορές στην προφορά της, ούτε παραλλαγές στο λεξιλόγιο αξιόλογες. Δε συνέβαινε, βέβαια, το ίδιο και στα παλιότερα χρόνια. Έως πριν από μερικές δεκαετίες, με την ακαταστασία στην καθιερωμένη επίσημα γλώσσα, που λίγο την αφομοίωνε ή την κατανοούσε ο ορεσίβιος της Ρούμελης, μπορούσε κανείς να μιλήσει για την ύπαρξη τοπικού γλωσσικού ιδιώματος ή και διαλέκτου. Οι ξενόφερτες λέξεις ήταν πολλές και μαρτυρούσαν ιστορία περασμένων εποχών και περιπέτειες του λαού κάτω από κατακτήσεις, σκλαβιά, έλλειψη παιδείας και απουσία πνευματικής καλλιέργειας. Οι ξενικές αυτές λέξεις αφομοιώθηκαν γραμματικά και συντακτικά με τον ελληνικό λεκτικό τύπο, κάλυψαν κάποιους τομείς η κάποια πραγματικά σημεία της ζωής και διαιωνίστηκαν. Έτσι έγινε πιο πλούσιο και εκφραστικό το λεξιλόγιο όπως πάντα συμβαίνει, χωρίς όμως ν' αλλοιωθεί ο ελληνικός γλωσσικός τύπος.

Μάρτυρας αδιάψευστος είναι το Δημοτικό Τραγούδι, που σ' όλες του τις μορφές και τις ποικιλίες ευτύχησε ν' αναπτυχθεί και ν’ ανθίσει εδώ, σε τούτη την ορεινή, ηρωική, πολύπαθη αλλά πανέμορφη περιοχή. Με τη βιολογική φθορά των ανθρώπων μεγάλης ηλικίας, που ήταν φορείς τοπικών ιδιωματισμών, επικρατεί κι εδώ ο πανελλήνιος τύπος της νεοελληνικής.

Παρατηρώντας όμως στις λεπτομέρειες και σε βάθος τη γλώσσα της περιοχής, επισημαίνουμε μόνο μερικά γλωσσικά φαινόμενα με φανερή ιδιαιτερότητα. Άλλοτε, ως πριν από 50 χρόνια περίπου, κυριαρχούσαν στη γλώσσα των κατοίκων τώρα τα συναντάς σαν μελλοθάνατα απομεινάρια, που αξίζουν όμως να μελετηθούν γλωσσολογικά. Στη σελίδα αυτή, δίνουμε σύντομα και αδρά στοιχεία για το ιδιαίτερο λεξιλόγιο και την προφορά που χαρακτήριζαν τη γλώσσα από μεγάλο κατάλογο των λέξεων που βρίσκονταν ή βρίσκονται στο στόμα των Ευρυτάνων.

Λεξιλόγιο

Το λεξιλόγιο της νεοελληνικής γλώσσας όπως χρησιμοποιείται στην περιοχή αλλά και γενικά στην Ελλάδα έχει την καταγωγή του στην αρχαία ελληνική γλώσσα, όπως μας παραδόθηκε με τα συγγράμματα των μεγάλων αρχαίων συγγραφέων. Τα συναντούμε επίσης στα χριστιανικά και βυζαντινά κείμενα. Στο λεξιλόγιό μας προστέθηκαν οι ξενόφερτες λέξεις, που έγιναν οργανικά στοιχεία της νεοελληνικής γλώσσας, αφομοιώθηκαν απ' αυτήν και ακολουθούν τους κανόνες του τυπικού, της παραγωγής και της σύνθεσης των άλλων λέξεων.

Ομηρικές λέξεις

Μερικές πανάρχαιες λέξεις που καταγράφαμε κυρίως στα χωριά μας κι έχουν ομηρική καταγωγή:

Αγκωνή, αγριάδα (χόρτο), αδράχνω, αλέθω, αλυχτάω, αμόνι, αναδεύω, ανάρμεγος, άρμεγμα, αρμέγω, αρμάθα, αποκείθε. Βέλασμα, βίος, βυζαίνω, βρε (απ' τα: βροτός-βροτέ). Γαβάθα, γανώνω, γκρεμός, γλιστράω, γνέθω, γούβα, γούπατο, γρήγορα, γεια, γερός. Δαγκώνω, δαυλί, δρύμες, δυχατέρα. Εψές- ψες. Θράκα, θρύμμα. Καπύρα, καρκαρίζω, κατσουφιάζω- κατσούφης, κηκίδι, κλωθογυρίζω, κόρη- κορίτσι, κουβάρι, κουβέλι, καλός, κατασάουρα. Λακάω, λουβί, λουφάζω, λαχαίνω, λώβα, λιχνίζω, λουλούδι. Μέλεγος, μελάς (φυτό). Νόστιμος. Ξαίνω. Πανί, παρδαλός, πασπαλίζω, περονιάζω, πλαντάζω, ποκάρι. Ραΐζω, ρεβύθι, ρεπάνι, ροβολάω. Σκάβω, σκαφίδι, στειλιάρι, στείρος- στέρφος. Τούμπα. Φλησκούνι. Χάφτω, χουγιάζω- χούισμα.

Ιδιωματικές λέξεις

Αγανός= λεπτός, αραιός, Αη-Δημήτρης= ο μήνας Οκτώβριος, αλποτινάζομαι= τινάζομαι ξαφνικά, Αλωνάρης= ο μήνας Ιούλιος, αμποριά= είσοδος, πέρασμα ανάμεσα σε φράχτη, ανεμένω= απομένω, Αη Ντριάς= (Αγ. Ανδρέας) ο μήνας Νοέμβριος, απάγκειο= υπήνεμο, απιστομιέμαι= πέφτω, απ' κατούλια= λίγο πιο κάτω, αποκοντριάζομαι= απογοητεύομαι, τα χάνω, αραήλιασμα= ζάλη από τον ήλιο, ηλίαση, αποσταίνω= κουράζομαι (μετοχή: αποσταμένος), αστοχάω= λησμονώ, ξεχνώ, αστραπόβολο= κεραυνός, άτυχα (-νιώθω)= λιποψυχιά, λιποψυχώ. Βαΐζω= γέρνω, βαμπακέλα= τσιμπέρι, μαντήλι κεφαλιού, βάντα= κλαδί δέντρου, βοδώνω= προλαβαίνω, βουλήθηκε (αόρ.)= σκέφθηκε, αποφάσισε, βύσαλο= πέτρινο κάλυμμα τσουκαλιού. Γεύομαι= υποφέρω, παιδεύομαι, γκαϊδός= αλλήθωρος, γκανιάζω= κλαίω γοερά, διαμαρτύρομαι έντονα, γκώνομαι= χορταίνω. Διάτα= συμβουλή, προτροπή, δοκιέμαι= αντιλαμβάνομαι, βλέπω. Ζάρκος= γυμνός, ζοριό= το σημείο αποχέτευσης των νερών του μύλου, ζέχνω= βρωμάω. Ειδίσματα= είδη, αποσκευές, είδωλο= παράλλαμα, ομοίωμα ανθρώπου (ύστερα από εξαντλητική αρρώστια). Θαμαίνομαι= θαυμάζω, παραξενεύομαι, θεριστής= ο μήνας Ιούνιος. Ιλάρι= βαρύ, πολύ φαγητό, (ρήμα: ιλαρώνω). Καθάρσιο= καθαρτικό, κάνε (επιρ.) = τουλάχιστο, καταχόβι= περίοδος, χρονική φορά, κεράνη= ο χώρος του σπιτιού μεταξύ ταβανιού και στέγης , κλαβανή ή γλαβανή= άνοιγμα του πατώματος προς τα κάτω, κλειτσίκια= τα άκρα του σώματος, κονάκι= βλάχικη καλύβα, κορομούζι= ο κωνικός καρπός του καλαμποκιού, κοτρίδι= άγουρο φρούτο, κρένω= μιλώ (στον αόριστο: έκρινα), κυτάρι= ο πλακούντας που περιβάλλει τα έμβρυα, (αλλιώς: ύστερο), κωλοτούμπα= στροφή, τούμπα στον αέρα. Λαγκιόλι= η δίπλα του φουστανιού, της φουστανέλας, Λαμπρόημερα= η εβδομάδα της Λαμπρής (Διακαινησίμου), λάνταβος= αδέξιος, χαζός, λεσιά= πρόχειρη ξύλινη γέφυρα, πρόχειρο φορείο, λιθοπάτι= μόλυνση και διαπύηση του πέλματος του ποδιού, λούγκα= απόστημα. Μανιά= η γιαγιά, μαργώνω= κρυώνω, μάσια= τσιμπίδα του τζακιού, μέσκλα= ζέσκισμα, (ρ. μεσκλίζομαι), μέχομαι= επιθυμώ έντονα, μουντός= σκούρος, σκοτεινός, μούσγα= μούσκεμα, πολύ βρεγμένος, μπαΐρι= ακαλλιέργητη γη, μπάκαι= μπας και, μήπως, μπόλια= μαντήλι κεφαλιού, μπουκουβάλα= πρόχειρο φαγητό από ψωμί και τυρί ανακατεμένα. Νεροτριβιά= μαντάνι, (δηλαδή εργαστήρι κατεργασίας μάλλινων υφαντών σε κάδο με νερό), ντιριέμαι= συγκρατούμαι, διστάζω, ντορός= ίχνος, πατημασιά. Ξάι= αλεστικό δικαίωμα σε είδος, ξεσάρκωτος= γυμνός, ξεστρεμματίζω= σκάβω βαθιά τη γη, το χωράφι, ξοίκι= έλλειμμα, ζημιά, ξοίκικος= λιποβαρής. Οβολιός= λιθοσωρός μέσα ή στην άκρη χωραφιού, οϊδίζω= μοιάζω, ουξιά (στη φράση: δεν έχω ουζιά) = δεν έχω εξουσία, δυνατότητα, ότοπο= επί τόπου. Παγανά= καλικάτζαροι, παλαμοδέρνω= πληγώνομαι στα πέλματα των ποδιών, καταπονούμαι, παπάρα= πρόχειρο φαγητό με ψωμί μουσκεμένο σε ζεστό νερό και λάδι, παραθύρα= μικρό ντουλάπι στον τοίχο, παρασταίνω= φέρνω την αγελάδα στον ταύρο για οχεία (βάτεμα), παραστιά= η εστία του τζακιού, παράωρα= περασμένη ώρα, αργά, παρμάρα= ασθένεια των αιγοπροβάτων με παράλυση των ποδιών, πατωσιά= το κάτω μέρος ή κάτω πεζούλι χωραφιού, Πέφτη= η Πέμπτη, πεδικλώνω= δένω τα πόδια (παράγωγα: πεδίκλι, πεδίκλωμα), πιδολόγα= πανί συμπιεσμένο, πλαντάζω= ξαφνιάζομαι, συγκλονίζομαι, πλαστήρι= ξύλινο εργαλείο της κουζίνας (παράγωγο : πλάστης = που πλάθονται, ανοίγονται τα φύλλα για πίτα), πλάνο= δόλωμα, πορεύω= περνώ, διάγω, πιστρώνομαι ή απιστρώνομαι= κάθομαι, προβέντα= το ψωμί, η στολισμένη κουλούρα του γάμου, προσάναμμα= φρύγανο εύφλεκτο για άναμμα φωτιάς. Ρεκάζω= φωνάζω τρομαγμένος, κραυγάζω, ρέβω= λιώνω, σαπίζω, ρίγλα= ολόγιομος, ρόι= επιτραπέζιο δοχείο λαδιού (ο καμψάκης των αρχαίων). Σαγάνι= χαλκωματένιο πιάτο, σάτσι= η γάστρα που ψήνουν το ψωμί, την πίτα κλπ., σάψαλο= ερείπιο (ρήμα: σαψαλιάζω), σβόιρας= δραστήριος, ανήσυχος, σέα= αποσκευές, σιά (πρόθεση)= προς, σημείο= ο σακάτης, σιαπανίσιος= βουνίσιος, σόμπολο= μικρή πέτρα, σπαλέτο= μάλλινη εσάρπα, σπολλάκι= σπολλάτη, εις πολλά έτη, σπούρνη= ανθρακιά, σταφνίζω= (από το στάφνος: ζυγός) απορυθμίζω (και σύνθετο ρ. ξεσταφνίζω), στούμπος= πέτρα (ρ. στουμπάω: τρίβω), στρέει= στέργει, πέφτει η κατάρα, συμπάω (εννοεί τη φωτιά) = ανασκαλεύω, ανακατεύω, συμπράγκαλα= αποσκευές, σύφερο= σκεύος. Τάλαρος= βαρέλι ανοιχτό στο ένα μέρος, ταρναρίζω= κουνάω, τελεύομαι= κουράζομαι, εξαντλούμαι, τέμπλα= λεπτό μακρύ δοκάρι, Τετράδη= η Τετάρτη, τζαμάρα= είδος φλογέρας, σάλπιγγα, Τρυγητής= ο μήνας Σεπτέμβριος, τσάκνο= μικρό ξυλαράκι, τσαμπαρχάλι= προεξοχή, άγκιστρο που χρησιμοποιείται για κρεμάστρα, τσίτσα= ζύλινο δοχείο κρασιού, Φλούσι= το φύλλο που περιβάλλει τον κώνο (κορομούζι) του καλαμποκιού. Χαλεύω= ζητώ, ψάχνω, χαλές= αποχωρητήριο, χαμχούγιας= ηλίθιος, χαζός, χεράμι= είδος κουβέρτας υφαντής στον αργαλειό, χλίβομαι= παιδεύομαι, θλίβομαι (παράγωγα: χλιμμένος, χλιβερός, χλιμάρα), χολογιέμαι= στενοχωριέμαι, χτίρι= κατεδαφισμένο σπίτι, οικόπεδο, χρίνα (από το χρίω)= χρωματισμένος, λερωμένος. Ψάνη= χλωρός σπόρος του σιταριού.

Σλάβικες λέξεις

Αράχοβα= καρυδότοπος, άσβος ή ασβός= ο τροχός. Βαβά ή βάβω= η γιαγιά, γριά, βαένι ή βαγένι= βαρέλι, Βαρυμπόπη= η Μακρακώμη, βελέντζα= μάλλινη κουβέρτα με κρόσσια στη μια πλευρά από την κατεργασία σε νεροτριβιά (μαντάνι), βίτσα= βέργα, μαστίγιο, λούρα, βοεβόδας ή βόιβοντας= ηγεμόνας, προεστός, βρυκόλακας ή βρουκόλακας ή βουρκόλακας= νεκρός που βγαίνει από τον τάφο και τρομοκρατεί. Γαρδίκι= πόλη, πολίχνη, τελωνείο, γκλάβα= εγκέφαλος, κεφάλι, γκούσα= ο πρόλοβος των πουλιών, γλίτσα ή αγκλίτσα= τσοπάνικο ραβδί με καμπυλωτή λαβή, γκουστέρα= σαύρα. Δούγα= σανίδα απ' αυτές που αποτελούν το βαρέλι, δραγάτης= αγροφύλακας (παράγωγο: δραγασιά). Ζάβατο= πυκνό δάσος καστανιάς, καστανόλογγος, ζακόνι= έθιμο, συνήθεια, ζαλίγκα= φόρτωμα στην πλάτη της γυναίκας, Ζητούνι= πόλη πέρα από το ποτάμι (η Λαμία), ζούζουλο= ζωύφιο, ζουλάπι= άγριο ζώο, λύκος, Καρδίτσα= πόλη, πολίχνη, καρούτα ή κουρίτου= σκάφη, σκαφίδα, κολιάντσα= μολυσματική αρρώστια ζώων, κόρα= κρούστα, άκρη του ψωμιού, κουβέλι= κάδος, ξύλινο κυλινδρικό δοχείο, κυψέλη, κρινί, κουνάβι= ικτίς, ατσίδα, κρινί= κυψέλη, κρούτο= κριάρι με κέρατα μικρά. Λογγά= παραποτάμια στενή λωρίδα χωραφιού. Μόλιτσα= σκόρος, σης, μούρκος ή μούργος= σκουρόχρωμος (για σκυλιά), μόρα= εφιάλτης, κακό όνειρο, μπλάνα= βώλος από χώμα, μπουχός, (-ίζω)= σκόνη, αχνό βρέξιμο, μπράτιμος= στενός φίλος. Νεβρόπολη= οροπέδιο, ντόμπρος= ανοιχτόκαρδος, άδολος. Παγανιά ή παγάνα= ομαδική καταδίωξη ληστών, πλιάτσικα= λάφυρα. Σανό= χόρτο, ξηρονομή, σβάρνα= βωλοκόπος, σύρσιμο, σέμπρος= σύ­ντροφος, συνεργάτης, στάλος= σύσκιο μέρος όπου καταφεύγουν τα κοπάδια για να προστατευθούν από τον ήλιο του μεσημεριού, στάνη= ποιμνιοστάσιο, στρούγκα. Τσαντήλα= αραχνοΰφαντο ύφασμα για το στράγγισμα του τυριού, τσέλιγκας= μεγάλος κτηνοτρόφος, τσέργα= μάλλινη κουβέρτα, τσούλος= με μικρά αφτιά.

Σλάβικα τοπωνύμια της περιοχής και μερικά απ’ όσα πολυακούγονται εδώ: Άμπλιανη, Αντράνοβα, Αραχοβίτσα (Πετράλωνα), Αράχοβα, Βελτσίστα (Λιθοχώρι), Βίνιανη, Γούρα ή Γκούρα, Γρανίτσα, Έλοβα (Αγ. Χαράλαμπος), Δομνίστα, Έλσιανη, Ζελενίτσα, Ζελίχοβα, Καρύτσα, Κεράσοβο, Κόνιαβη (Λημέρι), Κορίτσα, Λάστοβο, Λιάσκοβο, Μέγδοβα, Μούστροβο, Μπέζα, Μπρούφλιανη, Ρωσκά, Σέκλιζα, Σέλο, Σέλιανη, Σιβίστα, Σιτίστα, Τέρνοβο (Παπαδιά), Τσεκλίστα.

Βλάχικες λέξεις

Βλάχος= ο σκηνίτης, ο κτηνοτρόφος, Σαρακατσάνος, Κουτοόβλαχος. Κανούτος,-α,-ο= ζώο με τρίχωμα φαιόξανθο, σταχτί, κλαπάτσα= διστομίαση του προβάτου, κολάστρα= το πρωτόγαλα, Μιλιόρι= αρνί ή κατσίκι δυο χρονών, μούγκρο= μπουμπούκι των δέντρων (κυρίως της δρυός), που μόλις αρχίζει ν' ανοίγει, μούσκρο= γκρίζο, μπουσουλάω (για τα μικρά)= σύρσιμο με τα τέσσερα, μπράσκα= ο φρύνος. Στρούγκα= μαντρί με πρόχειρο φράχτη, όπου αρμέγουν τα πρόβατα ή τα γίδια.

Τούρκικες λέξεις

Αγιάν= κοτζαμπάσης, άιτε ή άντε= εμπρός, αλάνα= ξέφωτο, αλατζάς= ύφασμα πολύχρωμο, άλικος= κόκκινος, αμανάτι= ενέχυρο, αμάν= ωχ, αμπάρι= κιβώτιο, αποθήκη, ανεφακάς= διατροφή, αντέτι= συνήθεια, αντερί= μακρύς ανατολίτικος χιτώνας, απτάλης= αφελής, αραλίκι= χάσμα, αρναούτης= αρβανίτης, ασίκης= παλικάρι, ασλάνι= λιοντάρι, αστάρι= φόδρα, αχμάκης= κοντός, ηλίθιος, αχούρι= στάβλος, ατζιάκ= μόλις, ακριβώς, ατζαμής= αρχάριος, αδέξιος. Βακούφι, βακούφικο= εκκλησιαστικό αφιέρωμα, βαργεστάω (-ίζω)= απογοητεύομαι, βελής= συγγενής, κηδεμόνας, βερεσές= πίστωση, βεζενές= ζυγαριά. Γαϊτάνι= ταινία, γελέκι= επενδύτης, γιαούρτι= οξύγαλα, γιαπί= οικοδομή, γινάτι= θυμός, πείσμα, γιολδάσης= συνοδοιπόρος, γιούκος= στοίβα ρούχων, γιουρούσι= έφοδος, γιούρτι= χωράφι, γιούχα= χλευασμός, γκαλντερίμι= λιθόστρωτο, γκεσέμι= πρωτοπόρος, γκιζεράω= περιδιαβάζω, γκιουβέτσι= φαγητό σε πήλινο σκεύος, γλέντι= διασκέδαση, γρουσούζης= δυσοίωνος. Διαγουμίζω= λεηλατώ, δράμι= το 1/400 της οκάς ή 3,2 γραμμάρια, Εμ= και, εσνάφ, συνάφι= συντεχνία. Ζαγάρι= κυνηγόσκυλο, ζαερές= υλικό, εφόδιο, ζαΐνι= ιδιόχτητο κτήμα, ζαμάνι= καιρός, χρόνος, ζάφτι ή ζάπι= υπόταξη, υποταγή, ζεγκί= αναβολέας, ζεμπίλι= πλεχτό σακούλι, ζόρι= βία, ζορμπάς= αντάρτης, ζουλάπι= αγρίμι, ζουρνάς= αυλός. Ιλάτσι= γιατρικό. Καβγάς= φιλονικία, καβούκι= κέλυφος, καβρουμάς= διατηρημένο βραστό κρέας, καζάνι= λέβητας, καζάντι= κέρδος, καζίκι= παλούκι, καϊμάκι= ανθόγαλα, καϊρέτι= κουράγιο, καλαϊτζής= γανωτής, καλαμπόκι= αραβόσιτος, καλέμι= σμίλη, κοπίδι, καλούπι= σχήμα, τύπος, καλπάκι= καπέλο, φέσι - κάλπικος - κίβδηλος, καλπουζάνης= παραχαράκτης, κάλφας= πρωτοτεχνίτης μαθητευόμενος, καμουτσίκι= μαστίγιο, καντάρι= στατέρι, στατήρας (44 οκάδες), καπάκι= κάλυμμα, συνθήκη, υποτέλεια, διαγραφή παλιών διαφορών, καπαμάς= φαγητό από κρέας με λάχανα, καπλαμάς= επικάλυμμα, καραβάνι= συνοδεία, καραβάνα= δοχείο φαγητού, καράς= μαύρος, καραούλι= παρατηρητήριο, καρπούζι= υδροπέπονο, καρσί= απέναντι, κασαμπάς= κεφαλοχώρι, κωμόπολη, κατιμάς= κρέας δεύτερης ποιότητας, κατσίκα= γίδα, καφάσι= δικτυωτό, κιγκλίδωμα, κελεπούρι= εύρημα, κεμέρι= ζώνη με θήκη για χρήματα, χρηματοσακούλα, κεντέρι= θλίψη, λύπη, κεσάτι= απραξία εμπορική, κιντέρι= παράπονο, κιλίμι= ψιλό χαλί, κιμάς= λιανισμένο κρέας, κιόσκι= περίπτερο, κιοτής= δειλός, κιτάπι= βιβλίο, κολάι= ευκολία, κουμάσι= ύφασμα, ρετάλι, κόλι= τοπική διοίκηση, κολτσής= τμηματάρχης αρματολικιού, αρματολός, κονάκι= κατάλυμα, σπίτι, κότσαλο= κοτσάνι καλαμποκιού, κουμπές= τρούλος, θόλος, κοτσάνα= ψέμα, κουλές= πύργος (κούλια), κουρκούτι= χυλός, κουσεύω= περιφέρομαι, τρέχω, κουσούρι= ελάττωμα, κουτουράδα= αποκοπή, κουτσόβλαχος= ο καταγόμενος από την κουτσή (μικρή) Βλαχία. Μαγκιώρος= ταγματάρχης, μαγκούφης= έρημος, χωρίς οικογένεια, μαντζούνι= δυναμωτικό φάρμακο, μαξούλι= σοδειά, συγκομιδή, μασάλι= μύθος, μασγάλι= πολεμίστρα, μελέτι= έθνος, μπακάλης= παντοπώλης, μπερεκέτι= καλό εισόδημα, ευφορία, μπιτίζω= τελειώνω, μπόι= ανάστημα, μ(π)ουτλάκ= επίμονα, μποστάνι= περιβόλι, λαχανόκηπος, μπρίκι= βραστήρας καφέ, Νε...νε= ούτε, μήτε, νταής= παλικαράς, νταλκάς= μεράκι, πόθος, νταγιαντάω= στηρίζω, ντελής= τρελός, ντέρτι= καημός, μεράκι, ντερλίκι (ρήμα: ντερλικώνω)= κακό φαγητό, ντιπ= καθόλου, ντουλάπι, -α= ερμάριο, ιματιοθήκη, ντουβάρι= τοίχος, ντουμάνι= πυκνός.

Οντάς= δωμάτιο υποδοχής, ρεέμι= όμηρος, ρεζίλι (ρήμα: ρεζιλεύω)= ντροπή, σαΐνι= γεράκι, σαμαντάς= θόρυβος, σαστίζω= απογοητεύομαι, χάνω την ψυχραιμία, σεβντάς= επιθυμία, καημός, σεκλέτι= στενοχώρια, σεφέρι= εκστρατεία, σεφτές= έναρξη πώλησης, σοβάς= επίχρισμα, σόι= γενιά, καταγωγή. Ταΐνι (ρήμα: ταΐζω)= τροφή, ταϊφάς= στρατιωτικό σώμα, τέλι= ψιλό σύρμα, χορδή, ταβάνι= οροφή, τεμπέλης= οκνηρός, τουλούμι= ασκί, τομάρι για τυρί, τροβάς= σακκίδιο, τσαμπούνα= καραμούζα, άσκαυλος, τσανάκι= πιάτο, (υβριστικά: κάθαρμα), τσαντήρι= σκηνή, τέντα, τσαρούχι= υπόδημα από ακατέργαστο δέρμα, το παπούτσι των ευζώνων, τσατμάς= τοίχος με ξύλινο σκελετό και λάσπη ή ασβέστη, τσατσάρα= χτένα, τσέπη= θυλάκιο, τσιγκούνης= φιλάργυρος, τσιγκέλι= σιδερένιο άγκιστρο, για το κρέμασμα κρέατος, τσίγκος= ψευδάργυρος, φύλλο ψευδαργύρου, τσιλίκι= ατσάλι, χάλυβας, τσιράκι= μαθητευόμενος, υποτακτικός, τσιφλίκι= μεγάλο ιδιόκτητο αγρόκτημα, τσόλι= κουβέρτα από γίδινο μαλλί, τσολιάς= εύζωνος, βουνίσιος στρατιώτης, τσοπάνης= βοσκός, τσουβάλι= σάκος, τσουλούφι= θύσανος τριχών του κεφαλιού, τσουράπι= κάλτσα, τσόχα= χοντρό ύφασμα. Φουρλίγκα= χορευτική στροφή. Χαβαλές= οχληρό βάρος, χαβάνι= γουδί, χαβάς= αέρας, κλίμα, χαζός= βλάκας, χαϊβάνι= ζώο, άνθρωπος αφελής, καθυστερημένος, χάλι= άθλια κατάσταση, χαντζάρι= ζίφος, μαχαίρι, χαΐρ= ευεργεσία (παραγωγα: χαϊρλής, χαϊρλίδικος), χαραμίζω= ζοδεύω άσκοπα, χαρμάνι= μίγμα, χασάπης= κρεοπώλης, χασνάς= ταμείο, εναποθήκευση, υδρομάστευση, χουβαρδάς= ανοιχτοχέρης, αυτός που ξοδεύει χωρίς φειδώ, χούι= συνήθεια.

Αλβανικές λέξεις

Βάλτος= έλος, τέλμα. Γκιόσα= γίδα γέρικη, γρέκι= τόπος διανυκτέρευσης των κοπαδιών, γκορτσιά= αγριοαχλαδιά. Ζαγάρι= κυνηγόσκυλο, κατεργάρης. Κάλεσος, -α= πρόβατο λευκό με παρδαλό κεφάλι, καρκαλέτσι= κοκίτης, κατσίκι= ερίφιο, κοπέλι= νόθο, κοπέλα= κορίτσι. Λάιο= μαύρο πρόβατο, Λιάρο= ασπρόμαυρο ζώο, λούτσα= περιοχή με στάσιμο νερό, μούσκεμα, βρέξιμο. Μαγούλα= λοφίσκος, μαρκάλισμα, (-άλος, -ίζω)= Βάτεμα, οχεία των γιδιών και των προβάτων, μπάλιος= παρδαλός, με στίγματα στο τρίχωμα, μπέσα= λόγος τιμής, εμπιστοσύνη, μπουχαρί= καπνοδόχος. Σβέρκος= αυχένας, τράχηλος (παράγωγο: σβερκιά), σιγκούνι, -α= μάλλινο ρούχο, μακριά ζακέτα, σιούτος, -α= χωρίς κέρατα. Τσούπρα= κόρη. Φέρμελη= κοντή ζακέτα χωρίς μανίκι, φλέτουρας= πεταλούδα, φρουμάζω= φυσάω (λέγεται για άλογα).

Λατινογενείς και ιταλικές λέξεις

Βενέτικο= η Ναύπακτος, ο Έπαχτος. Καρδάρα= ξύλινος κάδος της στάνης, Κάρλελι= η Αιτωλοακαρνανία. Μαντζάτο= δωμάτιο φαγητού, μπαλκόνι= εξώστης, μπομπότα= καλαμποκίσιο ψωμί, μπουγάτσα= είδος ψωμί με τυρί. Νταλαβέρι= δοσοληψία. Πούντα= κρυολόγημα. Ραδοβίσδι= η Αργιθέα. Στάβλος= αχούρι. Φραγκίστα= (ομώνυμο χωριό της Ευρυτανίας).

Γύφτικες λέξεις. "Ντόρτικα"

Στην Ευρυτανία (Καρπενήσι, Φραγκίστα, Λάσπη), υπήρχαν αρκετοί γύφτοι (σιδεράδες), που μιλούσαν τη δική τους γλώσσα τα "Ντόρτικα". Στα γύφτικα της Ευρυτανίας κάνουμε ειδική αναφορά σ' άλλη σελίδα.

Η προφορά (ντοπιολαλιά) των Ευρυτάνων

Η ντόπια παλιά προφορά του λαού είναι κάπως βαριά με μια μουσική χροιά που μοιάζει με την αντήχηση από τους γύρω πολύμορφους βουνίσιους όγκους, τις βαθιές ρεματιές, τα πυκνά δάση και τα κελαρυστά πλούσια νερά. Υποδηλώνει ακόμα τη λιτή και βιαστική διατύπωση, που "τρώει" τους φθόγγους και δεν έχει την άνεση και την ασφάλεια της ελευθερίας (Σύμφωνα μ' ένα ανέκδοτο, δυο λαοί σ' όλο τον κόσμο "τρώνε" στην ομιλία τους τα και τις συλλαβές. Οι Βρετανοί και οι Ευρυτάνες. Οι πρώτοι από λαιμαργία κι οι δεύτεροι από πείνα). Μέσα στις συγκοπές του λόγου και την ιδιάζουσα παλιά άρθρωση διακρίνεις κάποτε ψυχολογικά στοιχεία της αποφυγής του συγκεκριμένου, απόκρυψης νοημάτων και συνωμοτικής διάθεσης - γεννήματα όλα των δύσκολων ιστορικών συνθηκών μέσα στις οποίες πήρε μορφή η καθομιλούμενη γλώσσα του λαού. Να, μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά ιδιώματα της προφοράς :

• Τα άφωνα (άτονα) ο και ω προφέρονται σαν ου (ου άντρας, άφαντους, όμουρφους, έδουσα= έδωσα, Γκόλφου, αγαπάου).

• Τα άφωνα ι (ι, η, ει, υ, οι), ε και ου παθαίνουν συχνά συγκοπή ή αποβολή (σ'κιά= συκιά, τ'γάν'= τηγάνι, κ'φός= κουφός, τ' Γιώργ'= του Γιώργου, τραγούδ'= τραγούδι, έφ'γα= έφυγα, π'δάει= πηδάει, κάτ'κους= κάτοικος).

• Τα άφωνα ε και αι προφέρονται σαν ι (έρχιτι= έρχεται, πιδί= παιδί, κιφάτους= κεφάτος).

• Πολλές λέξεις αποβάλλουν το αρχικό τους άτονο φωνήεν (γελάδα= αγελάδα, γούμενος= ηγούμενος, Λένη= Ελένη).

• Σε πάρα πολλές λέξεις αποκόβεται το τελευταίο άτονο φωνήεν (σπίτ', φέρ'το).

• Δυο φωνήεντα που μπορεί να χωρίζονται από ένα γ συνεκφωνούνται σαν ένας φθόγγος, αφού το σύμφωνο γ χάνεται (βάια= βάγια, πλάια= πλάγια, μάια= μάγια).

• Όταν ύστερα από το ι (η, υ, ει, οι) και το ε (ε, αι) ακολουθεί άλλο φωνήεν, τα δυο φωνήεντα προφέρονται μαζί κι ένα γ αναπτύσσεται πριν απ' αυτά (άδγιος= άδειος, σάπγιος= σάπιος).

• Τα δυο γειτονικά φωνήεντα μπορεί να οδηγούν σε συναίρεση (δεκάξι= δεκαέξι), (τρώτε= τρώετε, τρώγετε). Στα ρήματα προτιμάται ο ασυναίρετος τύπος στο πρώτο και τρίτο ενικό πρόσωπο (αγαπάω, αγαπάει).

• Η έκθλιψη είναι πολύ συχνή (τ'ς ανθρώπ'ς). Αλλού όμως παραλείπεται (του αμπέλ'= το αμπέλι, όχι τ' αμπέλι, του άσπρου πανί= το άσπρο πανί).

• Η κατάληξη -ει του δεύτερου ενικού προσώπου των ρημάτων στην ενεργητική φωνή αποβάλλεται (γράφ'ς= γράφεις). Κάποτε όμως ο δίφθογγος αυτός διατηρεί μια πολύ αδύνατη και γρήγορη φωνή ι, όπως στα: πίν(ι)ς, θέλ(ι)ς. Σε κάποιους βλάχους-σκηνίτες συναντούσες το τραχύ: θελ'ς, πιν'ς.

• Το τρίτο πληθυντικό πρόσωπο της ενεργητικής των ρημάτων μετά την αποβολή του ου και της μεταβολής του ε σε ι γίνονται έτσι: έχ'νι= έχουνε, έχουν.

• Συχνά αποβάλλονται φωνήεντα από τον κορμό της λέξης (όπως αναφέρεται παραπάνω) αλλά γίνεται και κράση φωνηέντων (πούντος= πού είναι 'τος, σόπαιρνα= σου έπαιρνα).

• Με τις αποβολές ή συνιζήσεις, μοιάζει να τονίζονται οι λέξεις πιο πίσω από την προπαραλήγουσα (κάθ'σαμε= καθίσαμε, έπιασαμι= επιάσαμε).

• Στα κείμενα της εποχής της Τουρκοκρατίας συναντούμε το δίγραμμα τζ (έτζι, τζοπάνος), στη θέση της γραφής και της προφοράς του τσ (έτσι, τσοπάνος).

(Η φθορά και η αλλοίωση των γλωσσικών στοιχείων κατά την προφορά σε κάποια απόμερα χωριά της Ρούμελης ήταν τόσο μεγάλη σε παλιότερα χρόνια, ώστε ακούγοντας μια συνομιλία γερόντων χωρικών νόμιζες πως άκουες ξένη γλώσσα. Παίζοντας χαρτιά, ρωτούσε ο ένας τον άλλον: "τς έεις τ'ς ασ'; " (=τους έχεις τους άσσους). Κι άλλος ρωτούσε πάλι: "Πραζ αν τ'ράου;" (=πειράζει αν τηράω;) Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας αλλά κι ως τις αρχές του αιώνα μας κάποιες συντεχνίες (ραφτάδες, μαστόροι-οικοδόμοι) και κοινωνικές ομάδες (γύφτοι, σκηνίτες-βλάχοι, "ντάληδες" των Αγράφων) είχαν τα δικά τους ιδιαίτερα συνωμοτικά λεξιλόγια (γλωσσάρια), που τα χρησιμοποιούσαν τα μέλη τους στις μεταξύ τους σχέσεις. Διάδοση είχαν σε ειδικές περιπτώσεις και τα "κοράκιστικα". Αυτά δεν είχαν πάντοτε δικό τους λεξιλόγιο. Οι κοινές όμως λέξεις γίνονταν ακατάληπτες από τους αμύητους ακροατές γιατί παραποιούνταν με την παρεμβολή μεταξύ των συλλαβών τους ενός συμφωνημένου προσθήματος).

Πηγή: 

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη το πρωί η αδελφοποίηση των Δήμων Άρτας και Σαλαμίνας

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης «Σαλαμίνια 2011», που διοργάνωσε ο Δήμος Σαλαμίνας υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Η έναρξη των φετινών Σαλαμινίων έγινε την Πέμπτη 22/9 το πρωί, στο Μνημείο Αγνώστου Στρατιώτη, στην πλατεία Συντάγματος. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα Δ. Μπόγρη του Δήμου Σαλαμίνας ομιλία με θέμα «Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας». Οι εκδηλώσεις για την επέτειο της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας συνεχίστηκαν όλη την εβδομάδα και κορυφώθηκαν στις 29/9/2011 με δοξολογία και παρέλαση στον Αρχαίο Λιμένα στα Αμπελάκια ενώ το βράδυ έγινε συναυλία, στην πλατεία Ηρώων Σαλαμίνας, με τον Κώστα Μακεδόνα σε τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Η τελετή λήξης έγινε το βράδυ της ίδιας ημέρας με εκδήλωση της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, στην οποία συμμετείχε το Λύκειο Ελληνίδων Σαλαμίνας και η ελαφρά ορχήστρα του Πολεμικού Ναυτικού.

Την Τετάρτη 28-9-2011 το πρωί, στην αίθουσα Δ.Σ. Σαλαμίνας έγινε διαβούλευση Δημάρχων για την αδελφοποίηση και το απόγευμα, στον Αρχαίο Λιμένα Αμπελάκια, έγινε η τελετή αδελφοποίησης των δήμων – πόλεων που συμμετείχαν στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, μεταξύ των οποίων είναι και ο Δήμος Αρταίων.

«Τα Σαλαμίνια θα πρέπει να εορτάζονται όχι μόνο στην χώρα μας αλλά Παγκοσμίως αφού οι αξίες της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας σώθηκαν ύστερα από την Επική Νίκη των Ελλήνων στην Ιερή γη της Σαλαμίνας», τόνισε με έμφαση ο Δήμαρχος Σαλαμίνος Γιάννης Τσαβαρής κατά την τελετή έναρξης των Σαλαμίνιων εκδηλώσεων.

Κατά την συνάντηση των Δημάρχων ο Δήμαρχος Αρταίων Γιάννης Παπαλέξης είπε τα εξής:

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Η πρότασή σας για αδελφοποίηση είναι τιμητική για το Δήμο μας και αποδεικνύει τους ιστορικούς δεσμούς της Άρτας με την νήσο της Σαλαμίνας, αλλά και αποδίδει φόρο τιμής στους ήρωες Σαλαμινομάχους, σ’ αυτούς τους ένδοξους προγόνους μας που συμμετείχαν στη ναυμαχία που άλλαξε το ρου της Ευρωπαϊκής ιστορίας.

Η αδελφοποίηση είναι ένας ισχυρός δεσμός μεταξύ δύο δήμων. Είναι δέσμευση και συμφωνία για μια πιο στενή και ουσιαστική συνεργασία, που αποβλέπει στη σύσφιξη των οικονομικών, πολιτιστικών, μορφωτικών και κοινωνικών σχέσεων και στην προώθηση ενεργειών με στόχο όχι μόνο την διατήρηση της ιστορικής μνήμης αλλά και την ενδυνάμωσή της.

Η σχέση αυτή είναι θεμελιωμένη στην ιστορία των προγόνων μας και των αρχαίων πόλεων, που οι σημερινοί δήμοι αποτελούν ιστορική τους συνέχεια.

Συνάδελφοι, η αδελφοποίηση αποτελεί μέγιστη πράξη ευθύνης, που δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουμε φιλικές σχέσεις, να γνωρίσει ο ένας δήμος τον άλλο μέσα από πολιτιστικές ανταλλαγές, να δημιουργήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης και να θεμελιώσουμε ισχυρές βάσεις για μια αέναη συνεργασία στο μέλλον.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, ο Δήμος μας θεωρεί σημαντικό και τιμητικό να προχωρήσει σε αδελφοποίηση με το Δήμο της Σαλαμίνας, όπως πιστεύω και οι άλλοι 22 σημερινοί Δήμοι των πόλεων-κρατών που συμμετείχαν στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Πηγή:  http://www.maxitisartas.gr/

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Να ΄μουν δεντρί στη Βενετιά - Ένα σπάνιο τραγούδι που αναφέρεται στη θρυλική Γέφυρα της Άρτας!!! (video)

ΝΑΜΟΥΝ ΔΕΝΤΡΙ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ: Ένα σπάνιο τραγούδι από τον Ανθηριώτη ΗΛΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ του Δημητρίου( επονομαζόμενο και Ηλία Καλύβα) που αναφέρεται στη θρυλική Γέφυρα της ΑΡΤΑΣ!!!

Ξεχωριστός γέρων της Αργιθέας ο μπάρμπα Ηλίας, με πάρα πολλά χαρίσματα, με γνώμη ιδιαίτερα βαρύνουσα, γλεντζές, μερακλής, φιλότιμος και φιλόξενος, αστειατζής, προξενητής πρώτος!!! Έλαβε μέρος και σε αναπαραστάσεις εθίμων, σε διαγωνισμό δημοτικού τραγουδιού (εκδηλώσεις που διοργάνωσαν οι Σύλλογοι Ανθηριωτών). Σεβάσμια μορφή και ιδιαίτερα αγαπητός απο τη νεολαία!!! Παντού πρώτος!!!!! Γεροπλάτανος με ίσκιο για το Χωριό μας και για την Αργιθέα!!! Να σαι καλά μπάρμπα Λία!!!

Βίντεο : Μενέλαος Παπαδημητρίου Αυγ. 2011

Το κανάλι του στο Youtube: http://www.youtube.com/user/menelpap

Το προφίλ του στο Facebook: http://www.facebook.com/profile.php?id=1674094514

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Ξεφλούδισμα καλαμποκιού στην Αργιθέα (video)

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Οι ρόκες (καλαμπόκια) - όσες απόμειναν από τους ασβούς, τις κίσσες και τις καρακάξες – ξεφλουδίζονται. Έρχονται μέρες δύσκολες φίλες και φίλοι. Και εσείς τα παιδιά μας, η νεότερη γενιά, να ξέρετε πως η μπομπότα γλίτωσε κόσμο!!!

 9.9.2011 (Κριτσάρης Ανθηρού)!!!

Το video ανέβασε ο φίλος ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ τον οποίο ευχαριστώ πολύ για την πολύ καλή δουλειά που κάνει.

Το προφίλ του στο Facebook –το κανάλι του στο Youtube

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Αφιέρωμα στη Τζουμερκιώτικη Παράδοση

Της Όλγας Τριάντου

Το Σάββατο, 24 Σεπτεμβρίου στο Κηποθέατρο Δόρα Στράτου θα λάβει χώρο η εκδήλωση με θέμα "Τζουμέρκα μου περήφανα".

Αγαπητοί Τζουμερκιώτες γειά σας.

Κάθε τέλος Αυγούστου, όταν φεύγουμε από τα Τζουμέρκα, μια σκέψη μας παρηγορεί :

"Αγάπη για το χωριό είναι να το παίρνεις μαζί όταν φεύγεις"

Φορτώνουμε, λοιπόν εικόνες, μυρωδιές, ήχους μαζί με τις αποσκευές μας και  επιστρέφουμε "γεμάτοι" στην Αθήνα.

Για καλή μας τύχη, το επόμενο Σάββατο, θα έχουμε την ευκαιρία, εδώ στην Αθήνα να περιηγηθούμε

στην παράδοση και στον πολιτισμό των Τζουμέρκων.

Να πάρουμε μια καλή γεύση, εμείς της αποδημίας, από τον Ιερό και Άγιο Τόπο μας.

Θα λάβουν μέρος, η χορωδία Αγνάντων, χορευτικά απο τα Τζουμέρκα, δρώμενα που έχουν σχέση με τη ζωή στα χωριά μας, έκθεση ασπρόμαυρων φωτογραφιών απο τη συλλογή του Κώστα Μαυροπάνου, παρουσίαση (και όχι μόνο) τοπικών προϊόντων.

Όλα αυτά θα γίνουν με την καλλιτεχνική πινελλιά του Βαγγέλη Κώτσου.

Είσοδος 10 ευρώ.

Στις απάνθρωπες μέρες που ζούμε το Τόπος μας πρέπει να παραμείνει όρθιος και να στηρίξουμε ότι έχει σχέση με αυτόν .

Οι γονείς μας καπνίζουν τα τζάκια, κόβουν τα χορτάρια και με τις ανάσες τους κρατούν, ακόμη, ζεστά τα χωριά μας.

Εμείς, οι Τζουμερκιώτες της αποδημίας, έχουμε χρέος να "παίρνουμε το χωριό μαζί μας" και να κρατάμε ζωντανό.

Ραντεβού, λοιπόν, για το Σάββατο στις οκτώ στο θάτρο Δόρα Στράτου, μέσα απο τη μαγική διαδρομή που διανύουμε προς αυτό!

Πηγή:  http://aetostz.blogspot.com/2011/09/blog-post_7355.html

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Τα καγκέλια

Οργανικός τετράσημος σκοπός, ιδιαίτερα αγαπημένος στα χωριά της Ηπείρου.

Χορεύεται από άνδρες και γυναίκες. Είναι ελεύθερος πηδηχτός χορός στον οποίο οι χορευτές εκτελούν πολλές στροφές. Χορεύεται με τα βήματα του Καλαματιανού, πάνω στα οποία γίνονται διάφορες φιγούρες. Στη συνέχεια οι χορευτές γίνονται ζευγάρια και χορεύουν ελεύθερα με πολλές φιγούρες.

Απολαύστε τα καγκέλια παιγμένα από διάφορους καλλιτέχνες

  ΚΑΓΓΕΛΙΑ ΒΕΡΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ by astrohori

  ΚΑΓΚΕΛΙΑ (ΣΟΛΟ) by astrohori

  ΚΑΓΚΕΛΙΑ ΑΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ by astrohori

  ΚΑΓΚΕΛΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΑΣΟΣ by astrohori

  ΚΑΓΚΕΛΙΑ ΑΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ by astrohori

  ΚΑΓΚΕΛΙΑ ΔΑΜΟΣ ΝΑΠΟΛΕΩΝ by astrohori

 ΚΑΓΚΕΛΙΑ ΖΕΡΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ by astrohori

  ΚΑΓΚΕΛΙΑ ΚΑΨΑΛΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ by astrohori

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Μουσικοχορευτική βραδυά αφιερωμένη στο ηρωικό Σούλι

O Πανηπειρωτικός Σύλλογος Ασπροπύργου διοργανώνει Ηπειρώτικη παραδοσιακή μουσικοχορευτική βραδυά, την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου, αφιερωμένη στο ηρωικό Σούλι.

Ο Πανηπειρωτικός Σύλλογος Ασπροπύργου, σε συνεργασία με την οργανωτική Επιτροπή Θριασίων εκδηλώσεων 2011 και στα πλαίσια των ΘΡΙΑΣΙΩΝ 2011, ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ παραδοσιακή Ηπειρώτικη μουσικοχορευτική βραδυά, την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου και ώρα 20.30' στην πλατεία Δημαρχείου του Ασπροπύργου.

Στην εκδήλωση θα παίξει παραδοσιακά Ηπειρώτικα τραγούδια αφιερωμένα στο ηρωικό Σούλι, η ζυγιά του Ηπειρώτη μουσικού και τραγουδιστή Κώστα Τζίμα και θα χορέψουν παραδοσιακούς Ηπειρώτικους σκοπούς οι χορευτικές ομάδες της Ομοσπονδίας Λάκκας Σουλίου και της αδελφότητας Ρωμανού Ιωαννίνων.
Βέβαια μετά την εκδήλωση θα ακολουθήσει γνήσιο Ηπειρώτικο πανηγύρι.

Στην εκδήλωση θα βραβευθεί ο μεγάλος Ηπειρώτης τραγουδιστής Σάββας Σιάτρας, για την πολύχρονη προσφορά του στην Ηπειρώτικη μουσική και την προσπάθεια του για την διατήρηση της Ελληνικής παραδοσης.
Πηγή: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/09/blog-post_2243.html

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Ο Δημήτρης Αθανασίου Αθανασάκης

Ο Δημήτρης Αθανασάκης του Αθανασίου ήταν γεροδεμένος άνδρας, μετρίου αναστήματος, δραστήριος, τολμηρός και ένθερμος πατριώτης. Ήταν κλάσεως 1914 (έτος γεννήσεως 1894) και στο στρατό υπηρέτησε ως μάχιμος στρατιώτης 8 περίπου χρόνια. Μάλιστα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα υπηρέτησε υπό τις διαταγές του τότε Λοχαγού και μετέπειτα Στρατηγού και Υπουργού Λεωνίδα Σπαή.

Στις 17 Μαΐου 1918, ο Δημήτρης Αθανασάκης έλαβε μέρος στη μάχη στο Σκρά, όπου διακρίθηκε για τον ηρωισμό και την αυτοθυσία του.

Κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία έλαβε επίσης μέρος σε πολλές μάχες, όπου διακρίθηκε στα πεδία των μαχών για τη γενναιότητα και την αποφασιστικότητα του.

Ο μπάρμπα-Δημήτρης (όπως εμείς οι μικρότεροι του στην ηλικία συνηθίζαμε να τον λέμε) ήταν μια ζωντανή ιστορία και είχε απέραντο μνημονικό. Ώρες ολόκληρες διηγούνταν για τις σκληρότατες και αιματηρότατες μάχες που έδωσε ο στρατός μας με τους Τούρκους κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία και για τη λυσσαλέα αντίσταση που πρόβαλαν οι Τούρκοι- για τις θαυμαστές οχυρώσεις των Τούρκων και τις σφοδρές αντεπιθέσεις τους- για τα απόκρημνα βουνά της Μικράς Ασίας και τις βαθιές και δύσβατες χαράδρες- για τις γυμνές πλαγιές και τα άνυδρα εκείνα μέρη. Όλα αυτά τα διηγούνταν τόσο παραστατικά και με τέτοιες λεπτομέρειες, λέτε και τα είχε στο χαρτί γραμμένα και τα διάβαζε.

Συνήθως ο μπάρμπα-Δημήτρης πήγαινε τα ζώα του για βοσκή στο Μέγα Λόγγο και συγκεκριμένα στη θέση «Παλιόλακκα». Εκεί, στο διάστημα που τα ζώα του βοσκούσαν στη γύρω περιοχή, αυτός καθόταν στην άκρη του δρόμου και αναπολούσε τα περασμένα...

Δημήτρη! Λεωνίδα!

Στις 18 Μαρτίου 1958 ημέρα Κυριακή, ο Στρατηγός και πρώην Υπουργός Λεωνίδας Σπαής, που περιόδευε τα χωριά της εκλογικής του περιφέρειας, ερχόταν από τα Μηλιανά στο Αστροχώρι Άρτας. Εκτός από τον αγωγιάτη, μαζί του ήταν και ο Χριστόφορος Δημητρίου Γιαννάκης, που τυχαία βρέθηκε στα Μηλιανά για κάτι δουλειές του και επέστρεφε στο χωριό.

Όταν έφθασαν στην Παλιόλακκα ο Στρατηγός σταμάτησε και φώναξε ξαφνικά:

— «Δημήτρηη!!», ενώ ταυτόχρονα κατέβηκε από το μουλάρι.

— «Λεωνίδαα!!», φώναξε και ο μπάρμπα-Δημήτρης και σηκώθηκε όρθιος.

Οι δυο παλαίμαχοι συμπολεμιστές αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν, δάκρυσαν από συγκίνηση και χαρά και κάθισαν καταγής σταυροπόδι.

— «Θυμάσαι Λεωνίδα στη μάχη στο Σκρα...»

— «Θυμάσαι Δημήτρη στη μάχη του Αβγίν στη Μικρά Ασία...»

— «Θυμάσαι Λεωνίδα στη μάχη του Εσκή Σεχήρ...»

— «Θυμάσαι Δημήτρη στις μάχες στο Σαγγάριο...»

— «Θυμάσαι Λεωνίδα...»

— «Θυμάσαι Δημήτρη...»

Ενώ οι δυο βετεράνοι των μαχών στη Μικρά Ασία μιλούσαν για τα περασμένα τους, ο Τετρακωμίτης αγωγιάτης και ο Χριστόφορος Γιαννάκης τους κοίταζαν αμίλητοι.

Κατά τον αποχωρισμό τους ο Στρατηγός και Υπουργός Λεωνίδας Σπαής, του είπε:

— «Δημήτρη, θέλω να σε βοηθήσω. Πες μου τι ανάγκες έχεις».

— «Εγώ Λεωνίδα, είμαι μια χαρά. Δεν μου λείπει τίποτα. Έχω απ' όλα τα καλά. Άιντε στο καλό παλικάρι μου».

Στη συνέχεια ο Στρατηγός Σπαής, ήλθε στο καφενείο των αδελφών Σακκά επάνω στον Πλάτανο Αστροχωρίου. Εκεί ήταν συγκεντρωμένοι πολλοί χωριανοί, μεταξύ των οποίων ήμουν και εγώ, διότι τότε υπηρετούσα ως Δάσκαλος στο Αστροχώρι.

Εκεί, ανάμεσα στα άλλα, ο Στρατηγός Σπαής, είπε:

— «Κύριοι, σήμερα συνάντησα τυχαία στο δρόμο ένα από τα καλύτερα παλικάρια μας στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας. Ό, τι και να σας πω για το Δημήτρη Αθανασάκη, θα είναι πολύ λίγο. Όταν ζητούσαμε εθελοντές στρατιώτες να εισχωρήσουν στο εσωτερικό των εχθρικών γραμμών να προξενήσουν δολιοφθορές, πρώτος έβγαινε ο Δημήτρης Αθανασάκης. Όταν ζητούσαμε εθελοντές για να στήσουμε ενέδρες σε άκρως επικίνδυνα μέρη ή για υφαρπαγή σκοπών και στρατιωτών του αντιπάλου, πρώτος έβγαινε ο Δημήτρης. Ακόμα, επειδή ήταν άριστος σκοπευτής στο όπλο και στο οπλοπολυβόλο, τον χρησιμοποιούσαμε ως ελεύθερο σκοπευτή στα νώτα του εχθρού. Ο Δημήτρης, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα υπηρέτησε ως στρατιώτης στο Λόχο μου και κατόπιν στο Τάγμα μου. Η γενναιότητα, η τόλμη και η αποφασιστικότητα αυτού του ανθρώπου ήταν παροιμιώδεις».

«Ακόμα, — συμπλήρωσε ο Χριστόφορος Γιαννάκης, — όταν ο κύριος Υπουργός τον ρώτησε τι ανάγκες έχει για να τον βοηθήσει, ο μπάρμπα-Δημήτρης του απάντησε, ότι είναι μια χαρά, έχει απ' όλα τα καλά και δεν θέλει τίποτα».

Ας σημειωθεί ότι ο μπάρμπα-Δημήτρης Αθανασάκης, ήταν πολύ φτωχός. Είχε λίγα χωραφάκια ξερικά, 5-6 γιδούλες, άλλες τόσες προβατίνες, μία αγελάδα και ένα γουρούνι. Τίποτα άλλο. Η οικογένεια του, αποτελούνταν από τη γυναίκα του τη θεια-Μαρία, ο δε μοναχογιός τους, ο Θανάσης, πέθανε το 1941, σε ηλικία 5 χρόνων.

Μπάρμπα-Δημήτρη! Εσύ και ο πατέρας μου (κλάσεως 1914) εκάματε το καθήκον σας προς την Πατρίδα. Και εκείνος πολέμησε στο Σκρα και στη Μικρά Ασία. Εμένα, μην με κατακρίνετε, ούτε να με πείτε περιφρονητικά, άκαπνο. Και εγώ υπηρέτησα στο στρατό την υποχρεωτική μου θητεία, και μάλιστα 30 ολόκληρους μήνες. Όμως εγώ έτυχε να ζω σε περίοδο ΕΙΡΗΝΗΣ που είναι το απόλυτο αγαθό του κόσμου.

Από το βιβλίο του Αντωνίου Νικολ. Αθανασάκη «ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟ 1897 ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1940-41 KAI Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΑΣΤΡΟΧΩΡΙΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ 1897, 1912-13,1919-1922, 1940-41» δείτε σχετικές αναρτήσεις εδώ:

Το βιβλίο - http://astrohori.blogspot.com/2011/08/1897-1940-41-kai-1897-1912-131919-1922.html

Ο Συγγραφέας - http://astrohori.blogspot.com/2011/08/blog-post_21.html

Περισσότερα για τον συμπατριώτη μας Λεωνίδα Σπαή (Γεννήθηκε στο Τετράκωμο Άρτας - τότε Μήγερη) μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://aetostz.blogspot.com/2011/02/blog-post_18.html

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Εκδήλωση Ηπειρωτικής Παραδοσιακής Μουσικής και Χορού, από τον Σύλλογο Ηπειρωτών Λαυρεωτικής,, το Σάββατο 3 του Σεπτέμβρη.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ   ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ                                                                           ΛΑΥΡΙΟ 18 - 8 -2011

ΔΗΜΟΥ   ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

       « Ο ΠΥΡΡΟΣ»

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

0 Σύλλογος μας σας προσκαλεί στην εκδήλωση Ηπειρώτικης Παραδοσιακής Μουσικής & Χορού που θα πραγματοποιηθεί 3 του Σεπτέμβρη (3-9-2011) και ώρα 20.30 το βράδυ στο χώρο της ΑΚΕΛ στο Λαύριο.

Η   ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ                                                                                                Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΤΣΟΥΝΗ ΣΩΤΗΡΙΑ                                                                                    ΛΑΜΠΙΡΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΤΗΛ.6937477428                                                                                           ΤΗΛ. 6944991580

Σύλλογος Ηπειρωτών - Δήμος Λαυρεωτικής

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Το Γεφύρι της Άρτας – 9 σπάνιες φωτογραφίες

1855 Το Γεφύρι της Άρτας - Από το βιβλίο του G. Beresford. Βιβλιοθήκη Μουσείου Μπενάκη.

1881 Το Γεφύρι της Άρτας - Φωτογραφικό Αρχείο Εθνικού Ιστορικού Μουσείου.

1897 Το Γεφύρι της Άρτας - Φωτογραφικό Αρχείο Εθνικού Μουσείου Μπενάκη.

1900 Το Γεφύρι της Άρτας - Από το βιβλίο του Fred Boissonnas “L’ Epire Berceau des Grecs”.

1910 Το Γεφύρι της Άρτας - Φωτογραφικό Αρχείο Εθνικού Ιστορικού Μουσείου.

1946 Το Γεφύρι της Άρτας - Φωτογραφικό Αρχείο Εθνικού Μουσείου Μπενάκη.

1950 Το Γεφύρι της Άρτας - Φωτογραφικό Αρχείο Εθνικού Μουσείου Μπενάκη.

1953 Το Γεφύρι της Άρτας -Φωτογραφικό πρακτορείο «Χαρισιάδης»

Το Γεφύρι της Άρτας - Αεροφωτογραφία

(πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος)

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..