Παντός καιρού ο δήμαρχος...

Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια... Ειδικά όταν πρόκειται για τα βουνά της Ηπείρου.

Στα λευκά βρίσκεται ο Δήμος Γεωργίου Καραισκάκη, τα περισσότερα χωριά του οποίου είναι σκαρφαλωμένα, με βουνοπλαγιές με σπάνια ομορφιά.

Τα προβλήματα που προέκυψαν αντιμετωπίστηκαν άμεσα και ο Δήμαρχος της περιοχής Περικλής Μίγδος, όπως συνηθίζει άλλωστε, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή.

Επισκέφθηκε σχεδόν όλους τους ορεινούς οικισμούς, μίλησε με τους κατοίκους -ηλικιωμένοι οι περισσότεροι- και φρόντισε να γίνουν όλα πιο εύκολα...

Φαίνεται όμως ότι τα πάει περίφημα και με τα παιδιά... Και το αποδεικνύει ο χιονάνθρωπος και τα ζεστά χαμόγελα.

Παντός καιρού ο Περικλής Μίγδος!

Πηγή: http://epiruspost.gr

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Ο χορός της Αδελφότητας Πηγιωτών Άρτας το Σάββατο 14 Μαρτίου 2015 στο κέντρο "ΑΓΡΙΜΙΑ".

Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΗΓΙΩΤΩΝ ΑΡΤΑΣ
ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ ΣΤΟΝ ΕΤΗΣΙΟ ΧΟΡΟ ΤΗΣ
ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΤΙΣ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015 ΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΩΡΑ 22.00 ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ <<ΑΓΡΙΜΙΑ >> ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΛΙΟΣΙΩΝ 9 ΚΑΙ ΜΑΓΙΕΡ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. ΤΗΛ. 210 5244739
...

ΤΙΜΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ ΚΑΤ΄ΑΤΟΜΟ ΕΙΚΟΣΙ ΤΡΙΑ ΕΥΡΩ [23] ΜΕ ΠΛΗΡΕΣ ΜΕΝΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΑ.
ΘΑ ΧΑΡΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΝΑ ΜΑΣ ΤΙΜΗΣΕΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΑΣ
 

 

 

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Σε ποιες χώρες ζούν οι Έλληνες του εξωτερικού

Οι «Έλληνες του εξωτερικού», που διαμένουν πλέον μόνιμα εκτός Ελλάδας, διατηρώντας, όμως, σε επίπεδο συλλογικό ή και ατομικό, τις υλικές, πολιτιστικές και συναισθηματικές τους σχέσεις με τη χώρα, βρίσκονται σε όλο τον κόσμο με τα χρόνια της κρίσης να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο σε αριθμό.
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία....

της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού, οι Έλληνες βρίσκονται σε ποσοστό 61% στην Αμερική, 23% σε άλλες χώρες της Ευρώπης, 13% στην Ωκεανία (συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας), 2% στην Αφρική και 1% στην Ασία.
Όσον αφορά τις χώρες στις οποίες συναντάμε τους περισσότερους Έλληνες, στην πρώτη θέση βρίσκονται οι Η.Π.Α. με 1.213.807 σύμφωνα με απογραφή του 2000 κι αμέσως μετά η απογραφή του 2001 έδειξε 375.703 Έλληνες στην Αυστραλία.
Στην τρίτη θέση συναντάμε τη Γερμανία με 370.000 σύμφωνα με στοιχεία του 2006 κι ακολουθεί ο Καναδάς με 215.105 Έλληνες.
Το Ηνωμένο Βασίλειο, φυσικά δεν γινόταν να λείπει από τη λίστα με 212.000 Έλληνες και στη συνέχεια βρίσκουμε τη Νότια Αφρική με 120.000 Έλληνες, τη Ρωσία με 97.827 Έλληνες, την Ουκρανία με 91.500.
Απογραφή του 1989 δείχνει 58.785 Έλληνες στην Αλβανία, ενώ αμέσως μετά βρίσκεται η Γαλλία και το Βέλγιο με 35.000 Έλληνες η κάθε χώρα.
Οι 30.000 Έλληνες της Ιταλίας την κατατάσσουν στην επόμενη θέση κι ακολουθούν χώρες της Ν. Αμερικής, η Αργεντινή και η Βραζιλία με 20.000 και 25.000 Έλληνες αντίστοιχα.
Η χώρα με τους λιγότερους Έλληνες της διασποράς είναι η Αρμενία με 1.176 Έλληνες, την οποία διαδέχεται το Λουξεμβούργο με 2.000 Έλληνες και στη συνέχεια η Τουρκία με 2.500 Έλληνες, σύμφωνα με υπολογισμό του 2006.
 2.870.403 Έλληνες στην ξενιτιά.

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Ο άνθρωπος που άλλαξε την εικόνα των ΠΗΓΩΝ

Αφιέρωμα στη μνήμη του Βασ. Γ. Καπερώνη, Προέδρου της Κοινότητας ΠΗΓΩΝ ΑΡΤΑΣ 

Πέρασε αρκετός καιρός- (Οκτώβριος 2006) -αλλά μοιάζει σαν να ήταν χθες, από τότε που έφυγε από κοντά μας Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ , όπως τον αποκαλούσαν και τον ήξεραν όλοι .


Ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΩΝΗΣ ο άνθρωπος σύμβολο, που με την παρουσία του στα κοινά έβαλε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ιστορία των ΠΗΓΩΝ αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Το κενό που άφησε είναι ακόμα και σήμερα ομολογουμένως δυσαναπλήρωτο.

Γεννήθηκε το 1925 στις Πηγές Άρτας. Σε ηλικία τριών ετών έμεινε ορφανός από πατέρα.

Ήταν απόφοιτος Δημοτικού αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να αναπτύξει τις αρετές και τα προσόντα που διέθετε. Ηταν παντρεμένος με την Μαρία Βελαέτη την «Μαριγούλα» όπως την ήξεραν όλοι και δημιούργησε μια αξιόλογη οικογένεια με έξι παιδιά. Έφυγε δώδεκα χρονών από το χωριό. Το 1940 Δεκαπέντε χρονών παιδί, δούλευε σε συνεργείο αυτ/των στο Αγρίνιο όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος.

Ακολούθησε- ως εθελοντής- το επιταγμένο συνεργείο στην πρώτη γραμμή,[21η μοίρα αυτοκίνητων] στο Αλβανικό μέτωπο αρνούμενος πεισματικά να επιστρέψει στο χωριό. Παρέμεινε εκεί μέχρι την λήξη του πολέμου την άνοιξη του 1941. Συλλαμβάνεται το 1942 από τους Ιταλούς στην Άρτα από όπου δραπέτευσε παίρνοντας μαζί του τρόφιμα και πολεμικό υλικό.

Ήταν δεκαοκτώ χρονών όταν τον Αύγουστο του 1943 συνελήφθη από τους Γερμανούς κοντά στην Γέφυρα της Τατάρνας με έναν Αξιωματικό του Ν. ΖΕΡΒΑ, πηγαίνοντας να πάρουν όπλα στο Αγρίνιο για την Εθνική Αντίσταση.

Το νεαρό της ηλικίας του [δήλωσε 15χρονος ] τον γλίτωσε από το εκτελεστικό απόσπασμα και μετά από λίγο χρονικό διάστημα απέδρασε, αρπάζοντας το πιστόλι και τα κιάλια Γερμανού Αξ/κού και γύρισε στον αντάρτικο αγώνα στις τάξεις του ΕΟΕΑ-Ε.Δ.Ε.Σ .Εκεί τον συνεχάρη ο στρατηγός για το τόλμημά του και τον ασπάστηκε.

Αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1944 πολέμησε εναντίον των Γερμανών κατά την αποχώρησή τους, καθώς και σε συμπλοκές με δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Τραυματίστηκε στις φονικές οδομαχίες Πρεβέζης και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο της Κέρκυρας.

Το 1945-1949, υπηρετώντας ως επιστρατευόμενος στον Ελληνικό Στρατό, στο Λόχο ορεινών καταδρομών ως Υπαξ/κος κληρωτός, έγινε Αρχιλοχίας επ΄ ανδραγαθία. Για την όλη προσφορά και πολεμική δράση του, τιμήθηκε με επτά [7] μετάλλια μεταξύ των οποίων το Αργυρούν Αριστείο Ανδρείας, και το μετάλλιο εξαίρετων Πράξεων.

Γράφει ο αντιστράτηγος ε.α Εμανουήλ Βιτσαξάκης επίτιμος υπαρχηγός Γ.Ε.Σ που τον είχε στην δύναμη του ως διοικητής του 2ου ταγμ.της 9ης Μεραρχίας εθνικών ομάδων του Ε.Δ.Ε.Σ κατά τις μάχες εναντίον των Γερμανών το 1942-1944.«Ούτος επέδειξε θάρρος και απαράμιλλο ηρωισμό εις όλας τας μάχας. Εμφορείτο δε υπό εξαίρετου εθνικού πνεύματος και πατριωτικών αισθημάτων»

Δείγμα της μεγαλοψυχίας του, του ηρωισμού και της μετριοφροσύνης που τον διέκρινε αποτελεί το περιστατικό που συνέβη στη μάχη της ΚΟΝΙΤΣΑΣ το 1948 όταν συνελήφθησαν από τον Εθνικό Στρατό δυο παιδιά 15 χρονών που ήταν στρατολογημένα από τον Δ.Σ.Ε [πρώην ΕΛΑΣ]

 Ένας λοχίας της μονάδος του που την προηγούμενη μέρα είχε σκοτωθεί ο αδελφός του σε μάχη με τον Δ.Σ.Ε επιχείρησε να εκτελέσει επί τόπου τα δυο παιδιά.

Τότε αυτός μπήκε ανάμεσα στα παιδιά και τον λοχία και με κίνδυνο της ζωής του απέτρεψε την εκτέλεση λέγοντας στον εκτός εαυτού λοχία αν τολμά ,να σκοτώσει και τον ίδιο, σώζοντας τα παιδιά. Μετά από μια εβδομάδα όταν ήρθαν από την Νάουσα οι γονείς των παιδιών να τα πάρουν ειδοποιημένοι από τον στρατό.

Ενημερώθηκαν για το περιστατικό, ζήτησαν να τον γνωρίσουν και αντικρύζοντάς τον του φιλούσαν τα χέρια και τα πόδια. Το περιστατικό το γνώριζαν πολλοί από το χωριό που ήταν μαζί του, και το έλεγαν με θαυμασμό, αλλά ο ίδιος δεν το ανέφερε ποτέ.

Επίσης στην ΛΕΥΚΑΔΑ πρόσφερε αίμα, μπράτσο με μπράτσο, σε κινητό χειρουργείο και σώθηκε ένας Ελασίτης τραυματίας ονόματι ΑΣΠΡΟΓΕΡΑΚΑΣ που τον είχαν πιάσει σε μάχη μεταξύ των, το προηγούμενο διάστημα. Θα μπορούσε να είχε άριστη σταδιοδρομία στο στρατό. Ήδη 24 χρονών ήταν Αρχιλοχίας επ’ ανδραγαθία, αλλά δεν το έπραξε. Από το 1950 μέχρι το 1959 περίπου, εργάστηκε ως οικοδόμος στο Βόλο, την Πρέβεζα, την Άρτα και αλλού.

Από το 1959 άρχισε να ασχολείται με τα κοινά του χωριού, είτε σαν κοινοτικός σύμβουλος[1960-1967], είτε σαν αντιπρόεδρος της Κοινότητας. Το 1971 έως το 1974 και από το 1978 έως 1994 συνεχώς, υπηρέτησε το χωριό ως Πρόεδρος Κοινότητας Πηγών. Κατά το χρονικό αυτό διάστημα που διατέλεσε Πρόεδρος κυριολεκτικά, άλλαξε την εικόνα του χωριού .Στην κυριολεξία ο αναμορφωτής του.

Ήταν το διάστημα που οι Πηγές πέρασαν από την μιζέρια και τη φτώχεια, στον πολιτισμό. Από τις αχυροκαλύβες στα καινούργια σπίτια. Από την λάμπα πετρελαίου και το κερί στο ηλεκτρικό ρεύμα. Από τη βαρέλα νερού, στη βρύση του σπιτιού. Από το τα μονοπάτια στο χωματόδρομο και μετά στην άσφαλτο. Και όλα από τα χέρια του ,καθ ότι γνώριζε άριστα τα τεχνικά.

Τόσο εκτεταμένο οδικό δίκτυο έφτιαξε, ακόμη και στην τελευταία καλύβα, που από την εποχή του μέχρι σήμερα, ομολογείται ότι δεν διανοίχτηκε ούτε ένα μέτρο νέου δρόμου. Είχε την μοναδική στην περιοχή άδεια γομωτού πυροδότη την οποία ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκε επ αμοιβή. Όπου χρειαζόταν έκανε μόνος του τις ανατινάξεις εκρηκτικών.

 Έχτισε το Κοινοτικό Γραφείο, κατασκεύασε την κεντρική Πλατεία – στολίδι του χωριού, άνοιξε το δρόμο-το μεγαλύτερο κομμάτι- για τη Μονή Σέλτσου (<<όνειρο γενεών>>) βγάζοντας την από την αφάνεια .

Έφτιαξε και το υδραγωγείο του Σέλτσου. Άνοιξε αγροτικούς και κοινοτικούς δρόμους σχεδόν σε όλα τα σπίτια, έλυσε δια παντός το πρόβλημα της ύδρευσης-άρδευσης σε όλους τους συνοικισμούς του χωριού. Έφτιαξε εγκαταστάσεις για την εξυπηρέτηση των κτηνοτρόφων.

Έβαλε ρεύμα-νερό-τηλέφωνο και στο τελευταίο σπίτι, στην τελευταία καλύβα.

Δείγμα της επιμονής της ευφυΐας του και της αποτελεσματικότητας του, ήταν η κατασκευή αγωγού νερού οκτώ χιλιομ. το 1988, από το Νιγκόζι μέσα από απίστευτους γκρεμούς και φαράγγια μέχρι τις Πηγές για να λύσει -έστω προσωρινά- το μεγάλο πρόβλημα τότε που αντιμετώπιζαν οι Πηγές .

Όλοι γνωρίζουν ότι μαζί και με άλλους συγχωριανούς μας -πλην ελαχίστων μεμονωμένων εξαιρέσεων- που τον βοηθούσαν και κάλυψαν τη δαπάνη αγοράς του αγωγού με έρανο, αφού το κράτος δεν το χρηματοδότησε ως ανέφικτο και απραγματοποίητο.

Κρεμάστηκε μόνος του κυριολεκτικά για να στήσει μέτρο –μέτρο αυτό το δίκτυο που κάλυψε τις ανάγκες σε νερό μέχρι το 1994 με την επιτυχή γεώτρηση πού έκανε, , ΄΄δωρίζοντας΄΄για πάντα στο χωριό παροχή εννιακοσίων κυβικών[900 κ.μ] νερού το 24ωρο. Ένα εγχείρημα πού άφησε εποχή και θεωρήθηκε απίστευτο στην υλοποίησή του..

Βοήθησε αναξιοπαθούντες χωριανούς να πάρουν βοηθήματα κοινωνικής πρόνοιας διεκπεραιώνοντας μόνος του τις διαδικασίες στις υπηρεσίες. Με προσωπικές παρεμβάσεις σε υπηρεσίες και αρχές, βοήθησε κάθε χωριανό που χρειάστηκε τη στήριξή του, ανεξαρτήτως αν ήταν ψηφοφόρος ιδεολογικά προσκείμενος ή όχι.

Στήριξε και βοήθησε με προσωπική εργασία αφιλοκερδώς συγχωριανούς σε θέματα που άριστα γνώριζε, όπως οικοδομικά-μηχανολογικά-υδραυλικά κ.λ.π. Ποιός ξεχνάει τον Πρόεδρο με τον κάβουρα, το κατσαβίδι, τον κασμά και το φτυάρι στο χέρι.

Πολλές φορές επενέβη με το δυναμισμό που τον διέκρινε και αποσοβούσε έριδες και φιλονικίες. Αναλογίζεται κανείς από τα παραπάνω πως θα ήταν η εικόνα των Πηγών χωρίς το πέρασμα του…..και δεν είναι μόνο αυτά. Σ΄ αυτόν προσέτρεχαν όλοι, για όποιο πρόβλημα είχαν, αντίπαλοι και φίλοι. Γιατί ο Πρόεδρος εχθρούς δεν είχε, παρά μόνο πολιτικούς αντιπάλους που τους σεβόταν και τον εκτιμούσαν.

Πολιτεύτηκε πάντοτε με εντιμότητα ,αξιοπρέπεια και σεβασμό προς τους αντιπάλους του. Γι’αυτόν η αντιπαλότητα κρατούσε μόνο την ημέρα των εκλογών. Υπηρέτησε έντιμα τα κοινά του τόπου με μεγαλοσύνη, ευθύτητα και ανιδιοτέλεια-κάτι που το αναγνώρισαν όλοι μετά την απόσυρσή του από την ενεργό πολιτική.

Η φήμη του ως ΄΄Πρόεδρος – Πρότυπο΄΄, ξεπέρασε τα σύνορα της περιοχής και έγινε παντού γνωστός. Παροιμιώδες ήταν και διάβα του από την οδό Σκουφά στην Άρτα όπου εκατοντάδες άνθρωποι τον χαιρετούσαν στο διάβα του με θέρμη « Γιά σου πρόεδρε».

Στις δημόσιες υπηρεσίες που πήγαινε για υποθέσεις του χωριού όλοι προσέτρεχαν και τον βοηθούσαν γιατί ήξεραν τον ακέραιο χαρακτήρα του και την πάλη του για τα κοινά. Έγινε πρόεδρος Συνδέσμου Κοινοτήτων, προωθώντας έργα σε όλη την περιοχή των Άνω και Κάτω Ραδοβιζίων Ήταν ένας οραματιστής της γενιάς του.

Ήταν ο πρώτος που έστρωσε με 2 χιλιόμ. άσφαλτο τμήμα του δρόμου Καλεντίνης-Ρετσιανών-Στρογγυλόκαμπο σε πείσμα όλων των συμφερόντων και των πολιτικών σκοπιμοτήτων. Ένα έργο που σήμερα βρίσκει δικαίωση με την οριστική κατασκευή του από την Νομαρχία Άρτας.

Ήταν ο πρωτεργάτης μεταξύ σαράντα Κοινοτήτων της Αργιθέας και περιοχής Ραδοβιζίων για τις περίφημες ‘’Γαλαρίες’’ στον ΄΄Ντρασκό ΄΄ αναλογιζόμενοι σήμερα πως θα ήταν ο δρόμος για Καρδίτσα πάνω από την ΄΄Συκιά ΄΄και χωρίς αυτές.. Αυτός που έφερε την άσφαλτο από τον ΄΄Ξηρόκαμπο΄΄ στη Γέφυρα Κορακου, και στην πλατεία των Πηγών. Στην ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΠΗΓΙΩΤΩΝ ήταν πάντα αρωγός και την βοηθούσε ποικιλοτρόπως. Σε όλες τις εκδηλώσεις της ήταν παρών. 

Για την αναγνώριση της προσφοράς του στα κοινά η Αδελφότητα τον τίμησε με αναμνηστική πλακέτα, ενώ η Κοινότητα Πηγών τον ανακήρυξε επίτιμο Πρόεδρό της. Για να παραμείνουν δε Κοινότητα οι Πηγές πάλεψε με δύναμη και επιμονή σε πείσμα τοπικών και πολιτικών συμφερόντων, πλην όμως η προσπάθεια αυτή δεν ευοδώθηκε. Υπήρξε επί ολόκληρη 20ετία μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης Άρτας.

Σε κάθε εκδήλωση πολιτιστική ή κοινωνική, ο Πρόεδρος ήταν μπροστά φιλικός με όλους και φιλόξενος με τους επισκέπτες του χωριού. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να μην είχε κάνει και λάθη κατά τη διαδρομή που πέρασε.

Όμως κανείς δεν μπορεί να του καταλογίσει δολιότητα στις πράξεις, που πολλές φορές ήταν εις βάρος των προσωπικών του – οικογενειακών του συμφερόντων Η φιλοσοφία του ήταν ότι ο ίδιος ανήκε στο χωριό ταγμένος να το υπηρετήσει.

Η οικογένειά του ερχόταν πάντα σε δεύτερη μοίρα στερούμενη πολλές φορές βασικών αγαθών για να ικανοποιήσει ανάγκες αναξιοπαθούντων συγχωριανών μας.

Κατά την μακρόχρονη διαδρομή του στα κοινά ,ποτέ δεν τέθηκε υπό αμφισβήτηση η εντιμότητά του ούτε εκφράστηκε καν η υποψία έστω κατάχρησης η ζημίωσης εις βάρος του δημοσίου. Αντιθέτως υπερασπιζόταν με σθένος τα κοινά συμφέροντα χωρίς να υπολογίσει οποιοδήποτε πολιτικό κόστος. Έφυγε από πρόεδρος το 1994 χωρίς να έχει αποκτήσει κανένα περιουσιακό στοιχείο όλα αυτά τα χρόνια.

Ούτε καν το σπίτι του δεν έφτιαξε την ώρα που είχε φτιάξει σχεδόν τα μισά σπίτια του χωριού. Αντιθέτως έφυγε με προσωπικό χρέος. Έβαλε ακόμη και τις τελευταίες μισθοδοσίες του [ διακόσιες χιλιάδες] στον δρόμο για το Σέλτσο, για αγορά πετρελαίου στην μπουλτόζα του έργου, όταν είχαν εξαντληθεί τα κονδύλια του έργου, ώστε να προχωρήσει έστω πενήντα εκατό μέτρα και να περάσει ο δρόμος το ΄΄Σιδερένιο΄΄πού ήταν το ποιο δύσκολο κομμάτι του.. Δείγμα της αγωνίας του να προχωρήσει το δρόμο για το Σέλτσο.

Αντικειμενικά θα πρέπει κανείς να σταθεί απέναντι στη μνήμη του και με θάρρος σεβασμό παρρησία και χωρίς μικροψυχία να αναγνωρίσει ότι στην ιστορία των Πηγών ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ με τη δράση και την προσφορά του . Υπήρξαν πολλοί που προσέφεραν στο χωρίο.

Όμως το πέρασμα αυτού του ανθρώπου θα μείνει χαραγμένο ανεξίτηλα στην ιστορία του τόπου μας. Έβαλε την προσωπική του σφραγίδα .όπου και να περάσεις μιλούν ακόμη τα έργα του. Ήταν από αυτούς που βγαίνουν όπως πολλοί έλεγαν κάθε εκατό χρόνια. Ήταν ένας ΗΡΩΑΣ και ας μην το ήξεραν πολλοί. Ταπεινός και μετριόφρων πάντα.

Όσο ζούσε, ήταν πράγματι ο ίσκιος του χωριού, σημείο αναφοράς ταυτόσημο με αυτό για σαράντα ολόκληρα χρόνια. Θα τον θυμούνται όλοι και θα τον τιμούν πάντα. Ως έμπρακτη αναγνώριση του μεγάλου έργου πού άφησε, και της προσφοράς του προς την πατρίδα, ο Δήμος Γ. Καραϊσκάκη, πρόσφατα , με σχετική απόφασή του, έδωσε το όνομά του στην Κεντρική πλατεία των Πηγών ως ΄΄ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΠΕΡΩΝΗ.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει . [ Το παραπάνω απόσπασμα από ποίημα του Α. Κάλβου αφιερωμένο στον ΙΕΡΟ ΛΟΧΟ,που βρέθηκε ως απόκομμα φυλαγμένο επιμελώς στο πορτοφόλι του Προέδρου]

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΚΑΠΕΡΩΝΗΣ ΠΗΓΕΣ ΑΡΤΑΣ
Πηγή: http://aetostz.blogspot.gr/2014/07/blog-post_6.html?spref=fb

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Ευχαριστήρια επιστολή του Περικλή Μίγδου για το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών

Ευχαριστώ από καρδιάς τις συνδημότισσες και τους συνδημότες, που μας εμπιστεύθηκαν και μας τίμησαν με την ψήφο τους.

Θέλω να ευχαριστήσω τους υποψήφιους δημοτικούς και τοπικούς συμβούλους, για τον ωραίο τους αγώνα και το αποτέλεσμα που έφεραν.

Θέλω επίσης να ευχαριστήσω και τους ανθρώπους που ήταν πίσω από την παράταξη, αλλά στην πρώτη γραμμή του αγώνα μας, μέσα από ποικίλες δράσεις.

Φίλες και φίλοι, το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής, ήταν ένα μεγάλο αποτέλεσμα τόσο για την παράταξή μας, όσο και για το Δήμο μας. Σχεδόν δύο στους τρεις κατοίκους του Δήμου μας, ψήφισαν τους «ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ». Κι αυτό για μας είναι μεγάλη τιμή και συνάμα μεγάλη ευθύνη.

«Τις δυσκολίες των βουνών τις ξεπεράσαμε. Τώρα μας περιμένουν οι δυσκολίες των πεδιάδων», και για να τις ξεπεράσουμε, να υλοποιήσουμε το πρόγραμμά μας, χρειάζεται αυτό που από καιρό υπογραμμίζαμε: Σκληρή δουλειά από την παράταξη, συστράτευση, συμμετοχή των πολιτών, τόσο στις διαδικασίες υλοποίησης των στόχων μας, όσο και στις συγκρούσεις με την κεντρική εξουσία, όταν και εφόσον αντιστρατεύεται τα συμφέροντα του Δήμου μας.

Τέλος, καλούμε την αντιπολίτευση του Δήμου, να μη διστάσει σε καμία περίπτωση να ασκήσει το θεσμικό της ρόλο. Την καλούμε όμως στα μεγάλα και δύσκολα να βρίσκεται δίπλα μας, για το καλό του τόπου μας.

Αυτό ήταν άλλωστε και το μήνυμα των εκλογών.

                                                                                  Ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος

                                                                                           Γ. Καραϊσκάκη

                                                                                         Περικλής Μίγδος

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Περικλής Μίγδος: Θα είμαι υποψήφιος Δήμαρχος στο Δήμο Γ.Καραϊσκάκη.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

   Την πρόθεσή του να κατέλθει ως υποψήφιος Δήμαρχος του Δήμου Γ. Καραϊσκάκη, ανακοινώνει ο Περικλής Μίγδος και εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν το 2010 να αποσύρει την υποψηφιότητά του.

    Στην ίδια ανακοίνωση κωδικοποιεί τους λόγους που τίθεται επικεφαλής μιας νέας προσπάθειας συγκρότησης και διεύρυνσης της αυτοδιοικητικής κίνησης.

    Συγκεκριμένα, στην ανακοίνωση αναφέρει: 
«Λίγο πριν τις εκλογές του 2010 ξαφνικά παρουσιάσθηκαν μεγάλα προβλήματα στις επαγγελματικές μου δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να αναγκασθώ την τελευταία στιγμή να αποσύρω την υποψηφιότητά μου ως υποψήφιος Δήμαρχος. Συνέπεια αυτών ήταν τότε να θυσιάσω το «εγώ», να πικράνω και να στεναχωρήσω συνεργάτες και φίλους».

    Με την πάροδο του χρόνου τα επαγγελματικά τακτοποιήθηκαν οριστικά και απερίσπαστα πλέον, θέτω τον εαυτό μου στην υπηρεσία των συνδημοτών μου.

    Μετά από παρότρυνση παλιών συνεργατών και νέων φίλων, πήρα την απόφαση να κατέλθω ως ανεξάρτητος υποψήφιος Δήμαρχος του Δήμου Γ. Καραϊσκάκη, σε μια εποχή μάλιστα, απαξίωσης των θεσμών, οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης. Για την αντιμετώπισή τους χρειάζεται η συστράτευση όλων μας.

    Η τοπική αυτοδιοίκηση ως αποκεντρωμένος θεσμός, ως κύτταρο της δημοκρατίας, ως τοπική εξουσία –  η πιο κοντινή στους πολίτες, αυτή την περίοδο μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την ομπρέλα προστασίας των επιπτώσεων της κρίσης και παράλληλα να πρωτοστατήσει σε ένα σχεδιασμό ανασυγκρότησης σε όλους τους τομείς.

Περικλής Μίγδος
Υποψήφιος Δήμαρχος Δήμου Γ.Καραϊσκάκη

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Να μην κλείσει το κατάστημα των ΕΛΤΑ στα Μηλιανά

Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου «Γ. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ» Ν. Άρτας, στη συνεδρίασή του της 15ης Ιουλίου 2013, αφού συζήτησε το ζήτημα του κλεισίματος του Καταστήματος των ΕΛΤΑ στην Κοινότητα Μηλιανών Άρτας, ΟΜΟΦΩΝΑ εκφράζει την πλήρη διαφωνία του με αυτή την απόφαση. 

Από το συγκεκριμένο Κατάστημα των ΕΛΤΑ, εξυπηρετούνται εκατοντάδες κάτοικοι των απομακρυσμένων Κοινοτήτων του Δήμου μας, χωρίς να υπάρχουν περιθώρια εναλλακτικής εξυπηρέτησης.

Η προσπάθεια εύρεσης ιδιώτη πράκτορα των ΕΛΤΑ, δεν υπάρχει περίπτωση να καρποφορήσει και έτσι οι Κοινότητες αυτές επί της ουσίας δεν θα έχουν δυνατότητα έγγραφης επικοινωνίας με τον άλλο κόσμο.

Να σημειώσουμε ότι το κοντινότερο Κατάστημα των ΕΛΤΑ στην Άνω Καλεντίνη, απέχει πολλές δεκάδες χιλιόμετρα και φυσικά μεσολαβεί η δύσβατη οροσειρά της Πίνδου.

Με τις σκέψεις αυτές το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου «Γ. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ» Ν. Άρτας, ζητά από την Κυβέρνηση να μην προχωρήσει στο κλείσιμο του Καταστήματος των ΕΛΤΑ στην Κοινότητα Μηλιανών του Δήμου μας, ώστε εκτός των άλλων, να αποφευχθεί περαιτέρω απομόνωση της Περιοχής.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Πηγή:  http://aetostz.blogspot.gr

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Ο Ηλίας από την Κοιλάδα του Αχελώου στη Γαλλόφωνη Τηλεόραση TV5

 

Ο Ηλίας από την Κοιλάδα του Αχελώου στη Γαλλόφωνη Τηλεόραση TV5

 

Πηγή:  https://www.youtube.com/user/akossyvakis?feature=watch

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Ευχαριστήρια επιστολή της κ.Σταματίνας Γαλλίκα (Σύλλογος Γυναικών Δήμου Γ.Καραϊσκάκη)

Αγαπητές Συνδημότισσες

Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να εκφράσω δημόσια τις ευχαριστίες μου σε όλες εσάς που με την ψήφο σας στις πρόσφατες εκλογές του Συλλόγου Γυναικών  του Δήμου Γεωργίου Καραϊσκάκη με εκλέξατε πρώτη πλειοψηφήσασα.

Οι ευχαριστίες μου απευθύνονται επί πλέον και σε όλα τα μελή του Συλλόγου μας που συμμετείχαν ενεργά , και όλη την διάρκεια , στην εκλογική διαδικασία , δείχνοντας έμπρακτα όχι μόνο το ενδιαφέρον και την ανησυχία τους αλλά και την καλοπροαίρετη κριτική για τα δρώμενα στο Σύλλογο μας .

Το Δ.Σ. του όποιου πλέον έχω την τιμή να προεδρεύω χάριν της εμπιστοσύνης που δείξατε στο πρόσωπο μου γνωρίζει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Τόπος και δεσμεύεται να κάνει οτιδήποτε είναι αναγκαίο ώστε με όρεξη και καινούργιες ιδέες να προσπαθήσει  να προάγει τον πολιτισμό στην περιοχή μας.

Θα ήθελα ακόμη να σας καλέσω να είστε κοντά στον Σύλλογο , με τη συχνή επαφή σας με όλα τα μέλη του Δ.Σ. ώστε να μπορούμε να διαμορφώσουμε μαζί τις επόμενες κινήσεις μας .

Σας ευχαριστώ

Σταματίνα Γαλλίκα 

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

«Το λιθό λιθάρι»…Tου Γρηγόρη Κοσσυβάκη

Αύγουστος 2011:

Βρίσκομαι στό χωριό τών προγόνων μου, τήν Μεγαλόχαρη Άρτας, γενέτειρα τού πατέρα μου Νικηφόρου Γρηγ. Κοσσυβάκη, ο οποίος διανύει τό 94^ο έτος τής ηλικίας του.

Καθόμαστε στό μπαλκόνι τού σπιτιού μας σέ ώρα δειλινού και η θέα μας είναι τά εκείθεν τού Ασπροπόταμου όρη τών Αγράφων αλλά και η «εδώθε» ακραία περιοχή τού Νομού Άρτας όπου τό «Τσιφλίκι» Μηλιανών, πατρογονική κτηματική περιουσία τών Κοσσυβακαίων, ήδη από τά μέσα τού 19^ου αιώνα.

Η περιοχή φωτίζεται από τίς ακτίνες τού ήλιου ο οποίος δύει όπισθέν μας, πίσω από τήν οροσειρά τής "Ζιούρας" πού είναι απόληξη τών ορέων Βάλτου.

Ο πατέρας μου αγναντεύοντας αρέσκεται νά μού δείχνει (γιά «νιοστή» φορά…), τίς διάφορες τοποθεσίες τής εν λόγω περιοχής και επειδή η όρασή του είναι -ακόμη- αρκετά καλή, επιβεβαιώνω ότι οι υποδείξεις του είναι ακριβείς, εφ’ όσον και εγώ γνωρίζω τήν περιοχή παιδιόθεν και εξ ιδίας αντιλήψεως.

Βεβαίως, οι περισσότερες ονομασίες τών τοποθεσιών δέν είναι καταγραμμένες «επίσημα» αλλά τίς γνωρίζουμε από τήν προφορική παράδοση λ.χ. "Ντούρια", «Λαγκάδα», "Πύργος", "Λημέρι", «Κούλια», «Ζάβατος», "Γεφύρι Κοράκου", «στού Ρωμαίου» κ.λπ.

Η αναφορά σ’ αυτές αποτελεί και σύνδεση μέ γεγονότα πίσω στόν χρόνο, ακόμη και πρίν τό 1821 αλλά και πιό πρόσφατα, στίς μετέπειτα επαναστάσεις τών Ραδοβυζίων (1854, 1866 και 1878), στά Ανταρτικά 1942-1944 ή στόν Εμφύλιο, όπου οι απώτεροι αλλά και οι άμεσοι πρόγονοί μας είχαν αναπτύξει έντονη πατριωτική δράση, οι δέ σχετικές προφορικές διηγήσεις τού πατέρα μου γι’ αυτές είναι πραγματική απόλαυση.

Και ενώ η κουβέντα μας «κυλάει», αίφνης τόν ακούω νά αναφέρεται σέ μιά ονομασία πού μού είναι άγνωστη και ακούγεται κάπως περίεργη: "…είχαμε φθάσει στό Λιθό Λιθάρι…"

"Τί είναι αυτό πατέρα";;; "Είναι μιά τοποθεσία δίπλα στόν "Άσπρο", είναι επίπεδη μέ κάτι μεγάλες πέτρες…" μού απαντά.

«Ανήκε δέ στούς συγγενείς μας, τούς «Βαγγελαίους», τόν Θανασούλα και τόν Σεραφείμ Κοσσυβάκη…». «Εχεις κάποια άλλα στοιχεία γιά τό πώς προήλθε αυτή η ονομασία;;;». «Όχι, δέν έχω υπ’ όψη μου»…

Η κουβέντα μας γιά τό «Λιθό λιθάρι» σταμάτησε στό σημείο αυτό αλλά η απορία μου παρέμεινε και η διαίσθησή μου μέ «βεβαίωνε» ότι κάτι ενδιαφέρον κρύβονταν εκεί…

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012

Έχω έρθει στό Τσιφλίκι μέ έναν καλό φίλο (τόν Δημήτρη Πατουχέα, Μανιάτη εκ καταγωγής), προκειμένου νά ρίξω μιά ματιά στά οικογενειακά κτήματα και συζητώ μέ τήν εξαδέλφη Ελισάβετ Σωτ. Κοσσυβάκη όταν  ξαφνικά- θυμάμαι τό «Λιθό Λιθάρι».

Η Ελισάβετ έχει μέν ακούσει γιά τήν εν λόγω ονοματοθεσία αλλά δέν γνωρίζει τό ακριβές τής τοποθεσίας.

Ακολουθεί επίσκεψη στό σπίτι τού εξαδέλφου Ανδρέα Θαν. Κοσσυβάκη, όπου μάς υποδέχονται μερικοί συγγενείς και άλλοι φίλοι χωριανοί οπότε, μεταξύ άλλων θεμάτων συζητήσεως, επανέρχομαι στό ερώτημα: «Πού είναι τό «Λιθό λιθάρι»;;;

Ο νεαρός ανεψιός μου, Θανάσης Ανδρ. Κοσσυβάκης, γνωρίζει καλά πού είναι, γιατί -όπως προείπαμε ανήκει στήν πατρική κτηματική περιουσία τού πατέρα του και προθυμοποιείται νά μάς οδηγήσει εκεί άμεσα.

Ξεκινάμε λοιπόν μέ τό αυτοκίνητό μου, απομακρυνόμαστε από τό Τσιφλίκι ακολουθώντας γιά δύο περίπου χιλιόμετρα έναν ανηφορικό χωματόδρομο μέσα από δάσος μέ βελανιδιές, φράξους και θάμνους.

Οταν φτάνουμε στήν «ράχη» τής λοφοσειράς συναντάμε τόν χωματόδρομο πού συνδέει τά Μηλιανά μέ τόν Μεσόπυργο οπότε κάμπτουμε αριστερά, κατηφορίζοντας από τήν άλλη πλευρά της, μέ κατεύθυνση πάλι πρός τόν Αχελώο.

Σέ λίγη ώρα φθάνουμε κοντά σέ ένα ρέμα και σταθμεύουμε. Ο Θανάσης προπορεύεται και μάς δείχνει μέ υπερηφάνεια έναν περιφραγμένο χώρο όπου μηρυκάζουν ανέμελες δύο εξαιρετικές «παρδαλές» αγελάδες οι οποίες -κατά τά λεγόμενά του- αποδίδουν 20 κιλά γάλα ημερησίως η κάθε μία!!!

Λίγο πιό πέρα υπάρχει και άλλος περιφραγμένος-στεγασμένος χώρος τού Θανάση, όπου ρουθουνίζει ανήσυχα μιά ευμεγέθης γουρούνα μέ αρκετά γουρουνάκια. Είναι «υβρίδια» από αγριόχοιρο, είναι τρισχαριτωμένα γι’ αυτό και τά φωτογραφίζουμε πολλές φορές.

Προχωρούμε λίγο πιό πέρα και ιδού: Τό «Λιθό Λιθάρι» είναι εμπρός μας!!!

Πρόκειται γιά έναν σχεδόν επίπεδο χώρο δύο (2) περίπου στρεμμάτων μέ ελαφριά κατηφορική κλίση πρός τό ποτάμι, από τό οποίο απέχει περί τά 200 μέτρα.

Σέ αντίθεση μέ τήν γύρω περιοχή πού έχει πυκνή θαμνώδη βλάστηση από ρείκια, κουμαριές κ.λπ., η συγκεκριμένη έκταση είναι «γυμνή», μέ ένα ψιλό χορτάρι πού θυμίζει «γκαζόν», ως εάν «κάτι από κάτω» (λίθινο δάπεδο;;;) νά εμποδίζει τήν ανάπτυξη τής βλάστησης.

Στήν άκρη αυτής τής γυμνής έκτασης, πρός τό ποτάμι, διακρίνονται κάποιες μεγάλες πέτρες. Τίς πλησιάζω, τίς δρασκελώ και βρίσκομαι σέ χαμηλότερο επίπεδο, οπότε τίς αντικρίζω από κάτω πρός τά επάνω και μένω ενεός…

Τελικά η διαίσθησή μου είχε πραγματική βάση... Τό «Λιθό Λιθάρι» είναι υπόλειμμα αρχαίου τείχους και αποτελείται από τεράστιους άριστα «γωνια-σμένους» μονολίθους, μήκους περί τό 1 έως 1,5 ο καθένας και ύψους-πλάτους περί τά 50-60 εκατοστά!!!

Σέ κάποια σημεία τό τείχος έχει μία, αλλού δύο και αλλού τρείς σειρές από αυτές τίς τεράστιες πέτρες («λίθους»), μέ χαλάσματα εδώ και εκεί.

Ομως είναι φανερό ότι, όλες μαζί οι σειρές τών μονολίθων αποτελούσαν ένα επίμηκες «ζωνάρι» μήκους τουλάχιστον σαράντα περίπου μέτρων σέ ευθεία γραμμή, χωρίς νά περιλαμβάνω στίς όλες διαστάσεις του τά πλευρικά μέρη τού τείχους, τά οποία είναι δυσδιάκριτα εξ αιτίας είτε φυσικών αιτιών (επιχωματώσεις) είτε ανθρωπίνων παρεμβάσεων μέσα στόν χρόνο.

Ο Θανάσης μάς πληροφορεί ότι, πρίν από αρκετά χρόνια, μετά από μιά μεγάλη νεροποντή αποκαλύφθηκαν υπολείμματα ενός παλαιού τάφου χωρίς περιεχόμενο, ενώ κάποια άλλη φορά διαπίστωσε, σέ κάποιο σημείο τού χώρου, ίχνη από «βιαστικό» σκάψιμο… Ως φαίνεται κάποιοι αρχαιοκάπηλοι «οσμίστηκαν θησαυρό» και έσπευσαν!!!

Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται γιά αρχαίο οχυρό πού ήλεγχε τό συγκεκρι-μένο σημείο τού μεγάλου ποταμού, όπου -ίσως- υπήρχε πέρασμα («πόρος») στήν (και από τήν) απέναντι περιοχή αλλά και πιθανή «αποβάθρα» διακομιδής εμπορευμάτων, εάν σκεφτούμε ότι στά αρχαία χρόνια ο Αχελώος πρέπει νά ήταν πλωτός -σχεδόν- καθ’ όλο τό μήκος του.

Σέ κάθε περίπτωση, η τοποθεσία πρέπει νά είχε στρατηγική σημασία διότι δέν πρόκειται γιά ένα απλό φυλάκιο αλλά γιά ένα αρκετά μεγάλο οχυρό πού θά απαιτούσε ευάριθμη φρουρά γιά τήν υπεράσπισή του, η δέ ανάμνησή του παρέμεινε ως τέτοιου στήν μνήμη τών μεταγενέστερων, αφού η ευρύτερη πέριξ περιοχή ονομάζεται μέχρι σήμερα "Πύργος".

Παράλληλα, φαίνεται ότι δέν ήταν μεμονωμένο αλλά ήταν ένα από μιά διαδο-χική σειρά οχυρών κατά μήκος τού Αχελώου ή «Ασπροπόταμου», αφού πολύ κοντά βρίσκεται τό χωριό "Μεσόπυργος", ονομασία πού παραπέμπει στήν ύπαρξη και άλλου ή και άλλων "πύργων", οι οποίοι ήσαν όλοι από τήν δεξιά όχθη, όπως κυλάει τό ποτάμι.

Γιά τό γεγονός αυτό υπάρχει και λογική εξήγηση εφ’ όσον, η «από εδώ» περιοχή είναι εύφορη μέ αρκετές καλλιεργήσιμες εκτάσεις (Τσιφλίκι, Κάμπος Μεσοπύργου κ.λπ.), ενώ η απέναντι όχθη/πλευρά (σήμερα χωριό Γριμπιανά, και συνοικισμός «Ομπράβα» τού νομού Καρδίτσας), είναι σχεδόν κάθετη στό ποτάμι μέ ελάχιστες εκτάσεις καλλιεργήσιμες.

Οπότε -επαγωγικά- οι «απέναντι» ασφαλώς εξ ανάγκης θά ήθελαν  νά «απαλλοτριώνουν» τήν παραγωγή αγαθών τών «εδώθε» και εκείνοι -επίσης κατ’ ανάγκην- έφτιαχναν ισχυρά λίθινα οχυρά («πύργους») προκειμένου νά τήν προστατεύουν.

Δέν διαθέτω ειδικές αρχαιολογικές γνώσεις γιά νά καθορίσω μέ ακρίβεια τήν παλαιότητα τής κατασκευής τού συγκεκριμένου οχυρού αλλά εξ όσων έτυχε νά γνωρίζω μελετώντας- τό μέγεθος τών μεγαλίθων και η κατασκευή τού τείχους μάς παραπέμπει σέ εποχές προκλασσικές («Γεωμετρικές», «Αρχαϊκές», δηλαδή σέ εποχές «Αθαμάνων», «Αργιθεατών», «Δολόπων») αλλά -ίσως- και σέ παλαιότερες, δηλαδή εκείνες τών «Διίων» Πελασγών προγόνων μας.

Αλλωστε, η ευρύτερη περιοχή, πρίν τήν εφαρμογή τού πρόσφατου νόμου «Καλλικράτη», ονομάζονταν «Δήμος Τετραφυλίας» σέ ανάμνηση τού ομώνυμου παλαιότερου μετά τήν ενσωμάτωση τού νομού Αρτας στήν Ελλάδα τό έτος 1881 (σ’ αυτόν υπήρξε Δήμαρχος επί 20ετία ο προπάππος μου Σωτήρης Ιωάν. Κοσσυβάκης και ο παππούς μου Γρηγόρης Σωτ. Κοσσυβάκης) αλλά και σέ ανάμνηση τού αρχαίου Δήμου Τετραφυλίας, εφ’ όσον -ως γνωστόν- οι πρόγονοί μας, οι πανάρχαιοι Ελληνες, είχαν «εφεύρει» και τόν θεσμό τής Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτοι απ’ όλους, από τότε…

Θεωρώ βέβαιο ότι, η Δημοτική Αρχή τού Δήμου «Γεωργίου Καραϊσκάκη», στά όρια τού οποίου ανήκει τώρα η περιοχή και ο Δήμαρχος [φίλτατός μου Δημήτρης Γαλλίκας, στόν οποίο παρέδωσα ιδιοχείρως την 17.01.2013 τήν παρούσα μαζί μέ ενδεικτικές φωτογραφίες τού αρχαιολογικού χώρου πού πήρα], ασφαλώς θά αξιοποιήσουν τό εύρημα και είθε η επίσημη αρχαιολογική έρευνα ν’ αναδείξει πολύτιμα στοιχεία πού -ίσως- μάς κρύβει τό «Λιθό Λιθάρι».

Ως πρώτο -ιστορικά χρήσιμο- συμπέρασμα εκτιμούμε τό γεγονός ότι, από μόνη της η διατήρηση μέχρι σήμερα τής αρχαίας Ελληνικής ονομασίας τού συγκεκριμένου χώρου («λίθος») αλλά και πλήθους άλλων αρχαίων Ελληνικών λέξεων και εκφράσεων τής καθομιλουμένης, ως συνέχεια προφορικής παράδοσης, επιβεβαιώνει τήν ανά τούς αιώνες αδιάσπαστη κατοίκηση και παρουσία στήν περιοχή αυτοχθόνων και ομόγλωσσων Ελληνικών πληθυσμών.

(Γεγονός πού αποτελεί -βεβαίως- και αποστομωτική απάντηση γιά όσους υποβολιμαία «φαντασιώνονται» εδώ ξενόφερτες Βαλκανικές «μετεγκαταστάσεις» και «καθόδους» αλλοφύλων…)

Μιά ενδιαφέρουσα πληροφορία πού επιβεβαιώνει τήν ανωτέρω επαγωγή μας σχετικά μέ τήν συνεχή αρχαιοελληνική παρουσία αλλά και τήν «πάλαι ποτέ» πολιτισμική άνθησή της στήν περιοχή μας, μού έδωσε πρόσφατα ο δραστήριος συγχωριανός Βαγγέλης Στασινός, ο οποίος μάλιστα διαθέτει ένα αξιόλογο νεόκτιστο ξενοδοχείο μέ τήν ονομασία «Πύργος, στό κέντρο τού χωριού Μεσόπυργος.

Συγκεκριμένα ο Βαγγέλης μού είπε ότι, στό Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, στήν συλλογή «Καραπάνου», μεταξύ άλλων ευρημάτων από όλη τήν Ηπειρο, υπάρχει ως εύρημα τής περιοχής Μεσοπύργου, ένα ορειχάλκινο αγαλματίδιο τής Θεάς Αρτέμιδος καθώς και αρκετά αρχαία νομίσματα απροσδιόριστης εποχής.

Τήν πληροφορία κατείχε ο Βαγγέλης από ακριτομύθιες τού προπάππου του πού μεταφέρθηκαν στόν παππού του και στόν πατέρα του Γιώργο Στασινό, (τέως Πρόεδρο της Κοινότητος Μεσοπύργου), απηχώντας προφανώς γνώσεις του από τήν εποχή τής ύστερης Τουρκοκρατίας στήν περιοχή μας.

Πράγματι, όπως είναι γνωστό, κατά τά έτη 1875-1876, ο Αρτινός πολιτικός και μεγαλοκτηματίας Κων/νος Καραπάνος, σέ συνεργασία μέ τόν Πολωνοεβραίο Μηχανικό Μινέϊκο (πρόκειται γιά τόν πατέρα τής Σοφίας Μινέϊκο, γιαγιάς τού τ. Πρωθυπουργού Γεωργ. Ανδρ. Παπανδρέου), είχαν λάβει επίσημη άδεια από τό Οθωμανικό κράτος και διενήργησαν ανασκαπτικές αρχαιολογικές έρευνες στό ιερό τού Διός Ναϊου στήν Δωδώνη.

Τά αποτελέσματα τών ανασκαφών ήταν πολύ σημαντικά αφού, όπως επισήμως καταγράφεται σέ σύγχρονο έντυπο τού Υπουργείου Πολιτισμού, μέρος αυτών κατέληξε (βλέπε ξεπουλήθηκε…), στά Μουσεία τής Κωνσταντινούπολης και τού Λούβρου στό Παρίσι, ενώ 209 (!!!) χάλκινα αγαλμάτια από παράλληλες λαθρανασκαφές και σέ άλλα σημεία τής Ηπείρου ξεπουλήθηκαν στό Μουσείο Αντικών τού Βερολίνου τό έτος 1904 (…)

Επειδή λοιπόν (ως φαίνεται από τά παραπάνω), είχε «ανοίξει η όρεξη» τών ανωτέρω «ευεργετών», προφανώς φρόντισαν νά ενημερώσουν γιά τό «ενδιαφέρον» τους και τούς χωρικούς τών σκλαβωμένων -τότε- Ηπειρωτικών νομών, οι περισσότεροι τών οποίων βρίσκονταν σέ καθεστώς οικονομικής δουλείας υπό τόν Καραπάνο, οπότε κάθε αρχαιολογικό εύρημα έρχονταν στό φώς, είτε τυχαία είτε από λαθρανασκαφή, κατέληγε στά χέρια αυτού και τών συνεργατών του (...)

Κάπως έτσι, τό ορειχάλκινο άγαλμα τής Θεάς Αρτέμιδος τού Μεσοπύργου και τά αρχαία Ελληνικά νομίσματα πού βρέθηκαν εκεί, κατέληξαν στά χέρια τού Καραπάνου, θά είναι δέ «τύχη αγαθή» εάν (κυρίως) τό συγκεκριμένο άγαλμα περιλαμβάνεται στήν Συλλογή πού εκείνος (προφανώς γιά τήν «υστ-ροφημία» του…), δώρισε στό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών μέ τό υπ’ αρ. 7018/22.06.1902 δωρητήριο συμβόλαιο.

Τό δυσάρεστο στήν όλη ιστορία είναι ότι, όπως μέ βεβαίωσε ο Βαγγέλης Στασινός, κατά τό θέρος τού έτους 2003, εμφανίστηκαν στόν Μεσόπυργο Γερμανοί αρχαιολόγοι (;;;) οι οποίοι επιδόθηκαν σέ έρευνες, φωτογραφήσεις και λαθρανασκαφές σέ διάφορα σημεία τής γύρω περιοχής, χωρίς τό γεγονός νά λάβει τότε δημοσιότητα…

Θεωρώ ότι, η Δημοτική μας Αρχή πρέπει νά ερευνήσει και γι’ αυτό τό συμβάν πού τό θεωρώ απαράδεκτο νά έχει συμβεί και επικίνδυνο γιά τά όποια σπαράγματα τής αρχαίας κληρονομιάς μας πού -ίσως- υπάρχουν ακόμη εκεί.

Ηδη, προσπαθούμε νά αξιοποιήσουμε τίς ανωτέρω πληροφορίες τού φίλου Βαγγέλη Στασινού και ερευνούμε στό Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο γιά τόν εντοπισμό και τήν φωτογράφηση τών εν λόγω ευρημάτων, τά οποία -ασφαλώς- αποτελούν πολύτιμα στοιχεία γιά τήν αρχαία πολιτισμική κληρονομιά μας, ως Ελλήνων γενικότερα αλλά και ως Ηπειρωτών-ορεινών Αρτινών ειδικότερα.

Eπίσης καλούμε όποιους συμπατριώτες και συμπατριώτισσες γνωρίζουν κάτι σχετικό μέ τ’ ανωτέρω νά επικοινωνήσουν μαζί μας στό Kossyvakislaw @ gmail.com ή μέ τόν Δήμο «Γεωργίου Καραϊσκάκη».

Αθήναι, 21^η Ιανουαρίου 2013

Γρηγόρης Νικηφ. Κοσσυβάκης

Δικηγόρος - Συγγραφέας

Πηγή:http://mesopyrgos-artas.blogspot.gr/

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..

Ετήσια χοροεσπερίδα της Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων και Αδελφοτήτων Ραδοβιζινών Αρτας.

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΡΑΔΟΒΙΖΙΝΩΝ ΑΡΤΑΣ
Ζήνωνος 30 ΑΘΗΝΑ ΤΚ 10437


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων και Αδελφοτήτων Ραδοβιζινών Αρτας σας προσκαλεί στην ετήσια χοροεσπερίδα του 2013, που διοργανώνει
την Παρασκευή 1η Φεβρουαρίου 2013
στη μουσική σκηνή «ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ», Δνση Πατησίων 208, τηλ. 2108676155. 210 8674001 (email www.mousikes-diadromes.gr).
Θα διασκεδάσετε με λαϊκά και δημοτικά τραγούδια.
Τιμή Πρόκλησης 25 €
Στη τιμή της πρόσκλησης συμπεριλαμβάνεται φαγητό και ποτά.
Ωρα προσέλευσης 21.30 μ.μ.

Για το Δ/Σ. της Ομοσπονδίας
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΑΣΙΛΑΚΗ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΤΕΣΑΣ

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση..