Το 1951 με την υποστήριξη του ηγούμενου Ι.Μ. Κηπουραίων Ληξουρίου Κεφαλληνίας και με τη σύμφωνη γνώμη του Αρτινού Μητροπολίτη Σεραφείμ(μετέπειτα Αρχιεπισκόπου), χρήζεται μοναχός στις 13 Απριλίου 1951. Μετά από 2 μήνες παραμονής του κοντά στον Ηγούμενο π. Γεράσιμον, εστάλη ως Οικονόμος στην Ιερά Μονή Ροβελίστης, που απείχε 4 ώρες με τα πόδια από τους Μελάτες. Η Ιερά Μονή αυτή ήταν αφρόντιστη και ο ίδιος γράφει με πολλή πικρία: «Όταν έφτασα εδώ στις 5 Ιουνίου 1951 βρήκα μόνον ένα αυγό και ένα κιλό καλαμποκίσιο αλεύρι. Παντού ερείπια και δυσωδία. Στον αυλόγυρο ζώα αφρόντιστα… Όλοι αρπάζανε και όλοι ήθελαν να με εκμεταλλευτούν […] Ήμουν άπειρος και διέπραξα πολλά σφάλματα αφού στην αρχή εμπιστευόμουν τους πάντες. […]
Στις 24 Απριλίου 1952 ημέρα Πέμπτη έλαβε το Αγγελικό Σχήμα στην Ι.Μ. Μελατών και πήρε το όνομα Μητροφάνης που είχε ο γέροντας του πνευματικού του. Στις 15 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους ανέλαβε Υπεύθυνος της Ιεράς Μονής Ροβελίστης και στις 26 Δεκεμβρίου μετά τα Χριστούγεννα ετελέσθη Θ. Λειτουργία και εξεφώνησε τον πρώτο λόγο, κατά τον οποίο «γνωστοποίησε στο πλήθος των προσκυνητών την παραλαβή της διαχείρισης και τον Ιερό σκοπό της Ι. Μονής».
Στις 15 Ιουλίου του ίδιου έτους χειροτονείται Πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Σεραφείμ Τίκα.
Το 1965 η Ι.Μ. Ροβελίστης μετατρέπεται σε γυναικεία. Πρώτη ηγουμένη η αδερφή του, Ανδριανή, η οποία τον είχε ακολουθήσει στο μοναστήρι από το 1953 και είχε αναλάβει μαζί του το έργο αναστύλωσης των κτηριακών εγκαταστάσεων. Παρέμεινε έως τις 11 Οκτωβρίου 1996 Πνευματικός Πατέρας, όπου λόγω προβλήματος καρδιάς, εκοιμήθει οσιακώς. Είναι ο νέος κτήτορας του Καθολικού και των άλλων κτηριακών εγκαταστάσεων, οι οποίοι, λόγω των σεισμών του 1965 υπέστησαν ανεπανόρθωτες ζημιές.
