Πηγαίνω τακτικά στο χωριό μας. Πριν μερικά χρόνια παρατήρησα στα καφενεία του χωριού, σχεδόν όλοι, πίνοντας το καφεδάκι τους, ζητούσαν και ένα μπουκαλάκι νερό «κορπη». Να τους πείραξαν τα νεφρά ή έφτασε η Καραμανλική οικονομική, πολιτιστική ευμάρεια στην Καλεντίνη; σκέφτηκα. Ρώτησα μερικούς να μου λύσουν την απορία και μου απάντησαν: Τι να ποιούμε; πίνεται το νερό της Καλεντίνης; Αμ δεν πίνεται, τις πιο πολλές φορές είναι θολό. Θολό ήταν πολλές φορές, το είχα προσέξει και εγώ. Οι αρμόδιοι ισχυριζόταν, ότι φταίνε οι συχνές διακοπές.
Μετά από αρκετό καιρό κυκλοφόρησαν φήμες ότι οι δεξαμενές ύδρευσης είναι απεριποίητες και το νερό δεν είναι, όσο θα έπρεπε καθαρό. Στις δεξαμενές κυκλοφορούν και βάτραχοι, άκουσα. Δεν είναι δυνατό, σκέφτηκα, το νερό χλωριώνεται.
Αργότερα κυκλοφόρησαν φήμες, από μερικές «κακές γλώσσες» ότι οι δεξαμενές είχαν χρόνια να καθαριστούν. Μια ομάδα συμβούλων και «εθελοντών» πήγαν να καθαρίσουν τις δεξαμενές και εκτός των βατράχων βρήκαν και άλλα ερπετά, μάλιστα κάποια βρέθηκαν σε κατάσταση τυμπανισμού ή αποσύνθεσης. Οι άνθρωποι τις καθάρισαν, αλλά αυτό δεν εξασφαλίζει ότι δεν θα συμβεί το ίδιο μετά από μερικούς μήνες, αφού ο Δήμος δεν έκανε τις αναγκαίες επισκευές και δεν έλαβε μέτρα, προκειμένου να μη ξανασυμβούν παρόμοια φαινόμενα.
Κυκλοφόρησαν και φήμες από τις «κακές γλώσσες» ότι εργαζόμενός «τις» στο Δήμο, έκανε δειγματοληψία χωρίς την παρουσία του πρώην Δημάρχου ή συμβούλων. Δεν πήρε δείγματα νερού από διάφορες παροχές των κατοίκων, αλλά απ ευθείας απ την πηγή και τις γεωτρήσεις !!! Έτσι το χημείο απάντησε ότι «το νερό βρέθηκε πόσιμο και ασφαλές, πιείτε Καλεντινιώτες άφοβα όσο θέλετε ! ».
Μα, δίνεις σημασία στις φήμες; Η πείρα μου λέει, ότι και η λαϊκή παροιμία, «όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει φωτιά».
Όταν πήγαινα στο γυμνάσιο στην Άρτα, αρχές Ιουνίου, έγινε μια πυρκαγιά στο δάσος, κοντά στο παλιό μου σπίτι στην Καλεντίνη. Οι φήμες, οι «κακές γλώσσες», η κοινή γνώμη έλεγε: Ο Αγγελάκης (ο παππούς μου) έβαλε τη φωτιά στο δάσος για να κάψει τις «αλπότρυπες». Ο δασονόμος έκανε ανακρίσεις χωρίς να βρει τον ένοχο. Ο παππούς μου, όταν εκδηλώθηκε η πυρκαγιά και δυο ώρες πριν, αποδεδειγμένα έβοσκε τα πρόβατά του, σε μεγάλη απόσταση απ τον τόπο της πυρκαγιάς.
Όταν μεγάλωσα στην ηλικία των 18 ετών, τον ρώτησα:
-Παππού οι φήμες έλεγαν ότι εσύ είχες βάλει τη φωτιά να κάψεις και τις φωλιές των αλεπούδων; Είναι αλήθεια;
-Ναι παιδί μου, απάντησε.
-Και πως έγινε; εσύ ήσουν πολύ μακριά όταν άναψε η φωτιά στο δάσος;
-Είχα μαζέψει ένα σωρό στεγνές «αλογοβνιές» σε μια έβαλα φωτιά, αυτή σιγόκαιγε, και λίγο – λίγο άναβαν σιγοκαίγοντας (χωρίς φλόγα) και οι διπλανές. Όλες μαζί τις είχα σκεπάσει με ξερά κουμαρόφυλα. Μετά από τρείς ώρες έφτασε η φωτιά στα κουμαρόφυλα (αυτά άναψαν φλόγα) και πήρε μπόι η φωτιά.
Είδες, οι «κακές γλώσσες» χωρίς να δουν, από ένστικτο γνώριζαν την αλήθεια και διέδωσαν τη φήμη.
Πιστεύω, η νέα Δημοτική Αρχή να προσέξει ιδιαίτερα την καθαριότητα των δεξαμενών νερού. Οι κάτοικοι του Δήμου μας, έχουν που έχουν οικονομικές δυσκολίες. Είναι κρίμα να στερούνται και το νεράκι.
Ειλικρινά μιλάω, αν ξανακούσω παρόμοιες φήμες για τα νερά, δεν θα διστάσω να γράψω και ΟΝΟΜΑΤΑ.
Μη νομίσετε ότι πριν το 2005 το νερό ήταν καθαρότερο. Δύο φορές πήγα στο Δημαρχείο να παραπονεθώ ότι το νερό της βρύσης του σπιτιού μου ήταν πολύ θολό. Τη δεύτερη φορά (2003) δεν βρήκα ούτε το Δήμαρχο κ. Β. Καραμπίκα, ούτε τον Αντιδήμαρχο. Επειδή θα έφευγα για την Αθήνα, γέμισα ένα πλαστικό μπουκάλι, έγραψα πάνω «αυτό το νερό είναι απ τη βρύση του σπιτιού μου, ημερομηνία…. Κώστας Α. Παππάς» και το άφησα πάνω στο γραφείο του ΔΗΜΑΡΧΟΥ. Δεν έλαβα καμία απάντηση. Υποθέτω ότι το πέταξε η καθαρίστρια, νομίζοντας ότι «τόσο βρώμικο νερό δεν πρέπει να το πιεί ο Δήμαρχος». Εγώ δεν το άφησα για να το πιεί, το άφησα για να το ΔΕΙ και να λάβει ΜΕΤΡΑ. Μέτρα δεν έλαβε, διότι το ίδιο φαινόμενο παρουσιαζόταν και αργότερα ΣΥΧΝΑ, ΠΥΚΝΑ.
