Γράφει ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΜΠΟΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
Ο Ντίνος Παπαδημητρίου ήταν εξαίρετος άνθρωπος, μεγάλος πατριώτης, αγαπητός και ακούραστος γιατρός, ηθικός και ήπιων τόνων δημοκράτης πολιτικός. Γεννήθηκε στην Καστανιά Άρτας το 1914, γιος του δάσκαλου Νίκου Παπαδημητρίου. Τελειώνει το γυμνάσιο Άρτας και σπουδάζει ιατρική στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Πήρε το πτυχίο το 1937 και γνώριζε αγγλικά και γαλλικά. Προσλαμβάνεται κατόπιν εξετάσεων στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός και εργάζεται στο αντιφυματικό ιατρείο ως πρώτος βοηθός.
Το 1938 υπηρετεί τη θητεία του, ως έφεδρος ανθυπασπιστής υγειονομικού. Το Σεπτέμβρη του 1940 επιστρατεύεται και ο πόλεμος του Οκτώβρη τον βρίσκει να υπηρετεί Ανθυπίατρος στο Λόχο Στρατηγείου της 8ης Μεραρχίας. Τον Ιανουάριο του 1941 μετατίθεται στο 15ο Σύνταγμα ως γιατρός του τρίτου Τάγματος, με το βαθμό του Υπίατρου. Βρίσκεται συνέχεια στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού μετώπου.
Όταν πεθαίνει ο Μεταξάς του προτείνει ο διοικητής του Λόχου Στρατηγείου να μιλήσει στους στρατιώτες για τόνωση του φρονήματος. Αρνείται λέγοντας: «Δεν παρατήρησα μεταξύ των στρατιωτών πικρίαν ή μείωσιν του φρονήματος από το θάνατο του Μεταξά».
Το 1938 υπηρετεί τη θητεία του, ως έφεδρος ανθυπασπιστής υγειονομικού. Το Σεπτέμβρη του 1940 επιστρατεύεται και ο πόλεμος του Οκτώβρη τον βρίσκει να υπηρετεί Ανθυπίατρος στο Λόχο Στρατηγείου της 8ης Μεραρχίας. Τον Ιανουάριο του 1941 μετατίθεται στο 15ο Σύνταγμα ως γιατρός του τρίτου Τάγματος, με το βαθμό του Υπίατρου. Βρίσκεται συνέχεια στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού μετώπου.
Όταν πεθαίνει ο Μεταξάς του προτείνει ο διοικητής του Λόχου Στρατηγείου να μιλήσει στους στρατιώτες για τόνωση του φρονήματος. Αρνείται λέγοντας: «Δεν παρατήρησα μεταξύ των στρατιωτών πικρίαν ή μείωσιν του φρονήματος από το θάνατο του Μεταξά».
1942: Ξεκινά την ένοπλη αντίσταση στην περιοχή
Μετά τη συνθηκολόγηση ασκεί την ιατρική στο Πέτα, αλλά και σ’ όλη την περιοχή του Ραδοβυζίου και των Τζουμέρκων. Εκμεταλλευόμενος τη διάθεση των κατοίκων για αντίσταση και ξεσηκωμό, ο φλογερός πατριώτης οργανώνει πρώτος την πολιτική οργάνωση ΑΠΟΝΑ ( Απελευθερωτική Πατριωτική Οργάνωση Νομού Άρτας), στις 20 Μάη του 1942.
Ξεκινά με κατοίκους του Πέτα και συνεχίζει στην Άρτα και σ’ όλο το νομό. Μεταξύ των μελών αρκετοί ήταν μαθητές και μαθήτριες, που πρόσφεραν ύψιστες υπηρεσίες, γιατί μπορούσαν να κινούνται ελεύθερα χωρίς να γεννούν υποψίες στον εχθρό.
Δημιουργείται και η πρώτη ένοπλη ομάδα υπό τον Ανθυπολοχαγό Γιώργο Ν. Παπαδημητρίου, αδελφό του φοιτητή της νομικής, με το ψευδώνυμο «Ραδοβύζης». Η θέση του στο Πέτα εξ αιτίας της δράσης του γίνεται επισφαλής. Για ασφάλεια μετακομίζει στην Καστανιά την οικογένειά του και αυτός κινείται συνεχώς σ’ όλη την περιοχή. Στις 20 Νοέμβρη του 1942 έχοντας μαζί του το πρώτο ένοπλο τμήμα, μετά τη δοξολογία υψώνει την Ελληνική σημαία και αποκηρύσσει την κυβέρνηση των Αθηνών.
Το ένοπλο τμήμα γίνεται γρήγορα Τάγμα και εντάσσεται στις δυνάμεις ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα. Έμεινε γνωστό σαν «Τάγμα Καστανιάς». Η πολιτική οργάνωση διατήρησε την αυτοτέλειά της.
Ξεκινά με κατοίκους του Πέτα και συνεχίζει στην Άρτα και σ’ όλο το νομό. Μεταξύ των μελών αρκετοί ήταν μαθητές και μαθήτριες, που πρόσφεραν ύψιστες υπηρεσίες, γιατί μπορούσαν να κινούνται ελεύθερα χωρίς να γεννούν υποψίες στον εχθρό.
Δημιουργείται και η πρώτη ένοπλη ομάδα υπό τον Ανθυπολοχαγό Γιώργο Ν. Παπαδημητρίου, αδελφό του φοιτητή της νομικής, με το ψευδώνυμο «Ραδοβύζης». Η θέση του στο Πέτα εξ αιτίας της δράσης του γίνεται επισφαλής. Για ασφάλεια μετακομίζει στην Καστανιά την οικογένειά του και αυτός κινείται συνεχώς σ’ όλη την περιοχή. Στις 20 Νοέμβρη του 1942 έχοντας μαζί του το πρώτο ένοπλο τμήμα, μετά τη δοξολογία υψώνει την Ελληνική σημαία και αποκηρύσσει την κυβέρνηση των Αθηνών.
Το ένοπλο τμήμα γίνεται γρήγορα Τάγμα και εντάσσεται στις δυνάμεις ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα. Έμεινε γνωστό σαν «Τάγμα Καστανιάς». Η πολιτική οργάνωση διατήρησε την αυτοτέλειά της.
1943: Συλλαμβάνεται από τον ΕΛΑΣ
Στη διάρκεια των εμφύλιων συγκρούσεων στις 11 Νοεμβρίου του 1943, συλλαμβάνεται από τον ΕΛΑΣ και κατ’ εντολή του Άρη Βελουχιώτη μεταφέρεται στη Λαφίνα Τρικάλων, ενώπιόν του. Οδηγείται και κρατείται στη Μεσοχώρα, στο μοναστήρι Μυροφύλλου και στη συνέχεια στο χωριό Μεζήλο της Καρδίτσας.
Από εκεί ελευθερώνεται στις 25 Μαρτίου 1944 μετά το «Σύμφωνο της Πλάκας». Γυρίζει στο Πέτα και παραμένει εκεί, απογοητευμένος από τις συγκρούσεις των δυο οργανώσεων. Ασχολείται με την ιατρική περίθαλψη των κατοίκων του χωριού που είναι σκορπισμένοι στα γύρω λαγκάδια και δάση.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών συλλαμβάνεται πάλι από αντάρτες τον ΕΛΑΣ στις 23 Νοεμβρίου 1944. Ήταν μέσα σε καφενείο του χωριού και συζητούσαν για την πολιτική κατάσταση, βέβαιος για τις δημοκρατικές εξελίξεις. Οδηγείται με τα πόδια μέσω Σαρδηνίων και ορεινού Βάλτου στο μοναστήρι της Τατάρνας παραμένοντας κρατούμενος σε κελί…
Στις 7 Ιανουαρίου του 1945 καταδικάζεται σε θάνατο στην Άρτα από το ανταρτοδικείο. Κλίνεται στις φυλακές του κάστρου και απελευθερώνεται μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας στις 23 Φεβρουαρίου του 1945.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών συλλαμβάνεται πάλι από αντάρτες τον ΕΛΑΣ στις 23 Νοεμβρίου 1944. Ήταν μέσα σε καφενείο του χωριού και συζητούσαν για την πολιτική κατάσταση, βέβαιος για τις δημοκρατικές εξελίξεις. Οδηγείται με τα πόδια μέσω Σαρδηνίων και ορεινού Βάλτου στο μοναστήρι της Τατάρνας παραμένοντας κρατούμενος σε κελί…
Στις 7 Ιανουαρίου του 1945 καταδικάζεται σε θάνατο στην Άρτα από το ανταρτοδικείο. Κλίνεται στις φυλακές του κάστρου και απελευθερώνεται μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας στις 23 Φεβρουαρίου του 1945.
1945: Αρχίζει η κοινωνική – ιατρική του δράση
Από το Μάρτη του 1945 ξανά στην ιατρική, ιδιαίτερα των παιδιών, ως επόπτης των παιδικών σταθμών της ορεινής περιοχής. Μαζί με συναδέλφους γιατρούς εξετάζουν όλα τα παιδιά της περιοχής, Τα αποτελέσματα τραγικά. Από τα 9383 ηλικίας ως 16 ετών, υγιή βρέθηκαν μόνο τα 838!
Η έκθεση που στέλνεται στους υπεύθυνους , επιφέρει άμεση αποστολή βιταμινών, φαρμάκων, παπουτσιών και ρουχισμού. Από το Φεβρουάριο του1947 ως τον ίδιο μήνα του 1949 υπηρετεί πάλι επιστρατευμένος στον κυβερνητικό στρατό.
Δυο φορές εκλέγεται πρόεδρος του ιατρικού συλλόγου Άρτας και δυο φορές νομαρχιακός σύμβουλος διετούς θητείας το 1955 και το 1957. Στην πολιτική σκηνή εισέρχεται επίσημα το1958 ως υποψήφιος της ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή και εκλέγεται. Το ίδιο και στις εκλογές του 1963 και 1964. Το 1961 δεν εκλέγεται. Όπλο του η μεγάλη αγάπη του κόσμου στο γιατρό και άνθρωπο «Ντίνο».
Η έκθεση που στέλνεται στους υπεύθυνους , επιφέρει άμεση αποστολή βιταμινών, φαρμάκων, παπουτσιών και ρουχισμού. Από το Φεβρουάριο του1947 ως τον ίδιο μήνα του 1949 υπηρετεί πάλι επιστρατευμένος στον κυβερνητικό στρατό.
Δυο φορές εκλέγεται πρόεδρος του ιατρικού συλλόγου Άρτας και δυο φορές νομαρχιακός σύμβουλος διετούς θητείας το 1955 και το 1957. Στην πολιτική σκηνή εισέρχεται επίσημα το1958 ως υποψήφιος της ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή και εκλέγεται. Το ίδιο και στις εκλογές του 1963 και 1964. Το 1961 δεν εκλέγεται. Όπλο του η μεγάλη αγάπη του κόσμου στο γιατρό και άνθρωπο «Ντίνο».
1970: Η χούντα του κατάσχει το διαβατήριο
Στην περίοδο της δικτατορίας υπογράφει όλες τις διαμαρτυρίες των πολιτικών ανδρών της χώρας. Γνωρίζει διώξεις αυτός και η οικογένειά του. Φυλακίζεται στα κρατητήρια του αστυνομικού τμήματος Άρτας. Το 1970 προσπαθώντας να φύγει από την Ελλάδα, τον κατεβάζουν από το καράβι στην Ηγουμενίτσα και του κατάσχουν το διαβατήριο. Το 1974 επανεκλέγεται για τέταρτη φορά βουλευτής Άρτας με τη Νέα Δημοκρατία. Το1977 δεν εκλέγεται και το1978 εγκαταλείπει την ενεργό πολιτική, μετά από σοβαρή ασθένεια. .
Σαν γιατρός γενικής ιατρικής ήταν άριστος επιστήμονας. Άσκησε την ιατρική στο Πέτα, στην Άρτα και σ’ όλο το νομό. Δημοσίευσε πολλές αυτοτελείς μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά και έδωσε πολλές διαλέξεις κοινωνικού περιεχομένου.
Ο κόσμος που υπηρετούσε ακούραστα, πολλές φορές αφιλοκερδώς, αγαπούσε πολύ το γιατρό και άνθρωπο «Ντίνο». Σαν πολιτικός υποστήριξε τα συμφέροντα του νομού μας, προσφέροντας πολλά στον τόπο μας .Ποτέ δεν απαρνήθηκε τις δημοκρατικές πεποιθήσεις του, παρ’ όλες τις πιέσεις και διώξεις που δέχτηκε.
Για την πατριωτική του δράση έλαβε μετάλλια, πολεμικούς σταυρούς και αναγνωρίστηκε ως οπλαρχηγός Α΄ τάξεως. Η γενέτειρά του Καστανιά έστησε την προτομή του στην πλατεία του χωριού.
Σαν γιατρός γενικής ιατρικής ήταν άριστος επιστήμονας. Άσκησε την ιατρική στο Πέτα, στην Άρτα και σ’ όλο το νομό. Δημοσίευσε πολλές αυτοτελείς μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά και έδωσε πολλές διαλέξεις κοινωνικού περιεχομένου.
Ο κόσμος που υπηρετούσε ακούραστα, πολλές φορές αφιλοκερδώς, αγαπούσε πολύ το γιατρό και άνθρωπο «Ντίνο». Σαν πολιτικός υποστήριξε τα συμφέροντα του νομού μας, προσφέροντας πολλά στον τόπο μας .Ποτέ δεν απαρνήθηκε τις δημοκρατικές πεποιθήσεις του, παρ’ όλες τις πιέσεις και διώξεις που δέχτηκε.
Για την πατριωτική του δράση έλαβε μετάλλια, πολεμικούς σταυρούς και αναγνωρίστηκε ως οπλαρχηγός Α΄ τάξεως. Η γενέτειρά του Καστανιά έστησε την προτομή του στην πλατεία του χωριού.
Το 1976 επιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου « Η εξαγορά του Βουργαρελίου και το πρόβλημά της», του δημάρχου Θεοδωρίας Γιώργου Οικονομίδη. Ήταν παππούς του από τη μητέρα του Ελένη. Το 1989 εκδίδει το βιωματικό βιβλίο « Ιστορικές μνήμες του Τάγματος Καστανιάς των ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ 1942-1945 νομού Άρτας». Περιέχει τη δράση της ΑΠΟΝΑ, του Τάγματος αλλά και γενικότερα στοιχεία για την αντίσταση στο νομό.
Ήταν παντρεμένος με τη Χριστίνα Λαγού από το Πέτα και είχε τέσσερα παιδιά. Το Νίκο γιατρό μικροβιολόγο, το Γιώργο γιατρό παθολόγο-καρδιολόγο, το Λευτέρη οικονομολόγο και νομικό (εκλέχτηκε και βουλευτής) και το Βαγγέλη γιατρό ακτινολόγο. Ο Ντίνος Παπαδημητρίου απεβίωσε το 2006.
